"Yavuz bak hayatını benim gibi bir kadının seni sevmesini,güvenmesini bekleyerek geçirmemelisin." diyerek derin bir nefes verdi Bahar.
"Seveceğini bilsem sonsuza kadar beklerim. Ki bunu yapacağım beni sevmeni sağlayacağım." diyerek burukça gülümsedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahar'ın ağzından,
Eylem ve Fethi'nin bize evlenecekleri haberini vermelerinin ardından 3 hafta geçmiş, o güzel gün gelip çatmıştı. Geçen haftalarda Yavuz'un kolu iyileşmişti ve işine dönmüştü. Bende aynı şekilde hastaneye dönmüş, ertelenen ameliyatlarımı yapmıştım. Her şey o kadar güzel ilerliyordu ki her an bir şey olacak diye korkuyordum.
Bu süreçte Yavuzla birlikte benim gittiğim psikoloğa gitmeye başlamıştık. Yaşanan olaylardan sonra ikimizin de sinirleri yıpranmıştı. Profesyonel bir yardım almak ikimize de gayet iyi gelmişti ve bu durumu biraz daha kolay atlatmamıza yardımcı olmuştu.
Eylem ve Fethi'nin düğünü öğleden sonra olduğundan herkes orada buluşacaktı. O yüzden Yavuzla birlikte kahvaltının ardından hazırlandıktan sonra oraya geçecektik.
Bu sabah diğer sabahlara göre kendimi biraz daha yorgun hissediyordum. Geceleri geç yatmamama rağmen gündüzleri çabukça yoruluyordum. Birkaç gündür devam eden mide bulantı beni korkutuyordu. Bu halim normal değildi bende farkındaydım ancak bugünden sonra bir kan testi yaptırmayı düşünüyordum.
Kasede çırptığım yumurtalar birden midemi bulandırdığında yüzümü buruşturdum. Midemden boğazıma doğru çıkan sıvıyı hissettiğimde elimle ağzımı kapadım ve hızlı adımlarla kendimi banyoya attım.
Klozetin kapağını kaldırıp içimdekileri çıkartırken saçlarımın geriye doğru toplandığını hissettim. Birkaç kez daha öğürdükten sonra içimde çıkartacak hiçbir şey kalmamıştı. Gözlerimi kapatıp birkaç kez yutkunurken Yavuz koltuk altlarımdan tutarak beni kaldırdı. Klozetin kapağını kapatarak şifona bastıktan sonra lavabonun kenarına doğru ilerletti beni.
Aynadan kendime bakarken Yavuz'un endişeli bakışlarına da maruz kalıyordum. Yavuz elini ıslatıp boynuma saçlarıma sürüp ferahlamamı sağlarken bende ağzımı yıkarak dişlerimi fırçaladım.
Kendimi biraz daha iyi hissederken Yavuz elimden tuttuğu gibi beni çekiştirmeye başladı. Nereye gittiğimizi sorgularken evin kapısına geldiğimizde konuştum. "Nereye gidiyoruz?"
"Hastaneye gidiyoruz, bunlar normal değil. İyi değilsin." dedi Yavuz yüzüme doğru bakarak. Muhtemelen rengim solmuştu. Ardından Yavuz'un sesini tekrar işittim. "İlk başta regl olacağın için mi böylesin diye düşündüm. Ama sen hiçbir zaman böyle olmadın. Başka bir şey var."
Söylediği şeyle kafamdaki soru işaretleri yavaş yavaş yok olmaya başlamıştı. Ben regl olmamıştım ve yoğunluktan bunu bile fark etmemiştim. Yaşadığım belirtiler hamilelik belirtisi olabilirdi.
"Söz veriyorum yarın bir kan testi yaptıracağım, iyi olacağım tamam mı?" dedim Yavuz'a bakarak. Test yaptıktan sonra Yavuz'a sürpriz yapmak istiyordum çünkü onun ne kadar çok baba olmak istediğini biliyordum.
