နင်မချစ်သော ငါ

Part(27)

တောင်းပန်ပါတယ်
===========

ရှင်း
===
လေပြင်းက အပြင်လောကကိုတိုက်ခတ်နေရာ သစ်ကိုင်း
ခြောက်တွေကလည်းတရန်းရန်းနှင့် အလွန်ပင်အေးစက်
အထီးကျန်လှသည်။အရင်တိုင်းပါပဲ့ နာမည်နဲ့လိုက်ရအောင်
နွေ မိုး ဆောင်း အမြဲဆိတ်ငြိမ့်သက်နေတယ်Silence cafeဆိုင်လေးဟာ ဒီနေ့တော့တံခါးပိတ်ထားလေသည်။
စားပွဲမီးလုံးတွေကိုပါပိတ်ထားသဖြင့် တစ်ဆိုင်လုံးသည်
အလင်းရောင်မရှိ မှောင်မိုက်လိုနေသည်။

ပြတင်းပေါက်နဲ့ကပ်ရက် စားပွဲနေရာလေးမှာ ရှင်းတစ်ဦး
တည်းတိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေသည်။ဝမ်းနည်းရိပ်စွတ်စိုကာ
မျက်ရည််တွေဝိုင်းနေသသည်မျက်ဝန်းတွေနှင့် ရှင်း
အပင်ခြောက်တွေကိုငေးကြည်နေမိသည်။မစွ့န်ခွာချင်ဘဲ
စွန့်ခွာထွက်ပြေးရတော့မယ်အတွက် ရင်ထဲမှာနာကျင်ရ
သည်။ အမြဲမိုးဖွဲဲဖွဲကျနေတယ် ဒီနေရာလေးမှာ စတင်ခဲ့တယ်
နွေးထွေးလှတယ် အမှတ်တရတွေကို သူပြန်တွေးတော့မိ
တယ်။

ကော်ဖီပူပူလေးရယ်
ဝါဖန့်ဖန့်အသားနဲ့စာအုပ်တွေရယ်
စကားတစ်ခွန်း နှစ်ခွန်းဆိုကြတယ်
အေးတိအေးစက်ဆန်တယ်
အရမ်းရိုးရှင်းပါတယ်

အချိန်လား ခဏလေးပါ
တကယ် ခဏတာလေးပါ…
ဒါပေမဲ့ မေ့မရနိုင်တယ်
အမှတ်တရတွေက အများကြီး။

ရှင်း-အခြေအနေတွေက မထင်မှတ်ထားတွေဖြစ်လာပြီပဲ။
ဒီလိုထွက်သွားရမယ်လို မမှတ်ထားခဲ့ဘူး

သူမအပေါ် ရက်စက်ရမယ်လို  တစ်ခါမှမတွေးထားခဲ့ဘူး။

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပတ်လောက်က ရှင်းမိဘတွေ နဲ့တွေဖြစ်တယ်။

            *******************

" ရှင်း သမီးလေး ဆိုင်စီးပွားရေးကိုရပ်လိုက်ပါကွယ်။ဒီနယ်
မှာ အောင်မြင်လည်း ဘာအကျိုးရှိမှာလဲ။ "

"သမီးရယ် နင်အဖေစကားနားထောင်ပါ။ မောင်သူရကိုသမီး
လက်ထပ်လိုက်ရင် သမီးရန်ကုန်မှာ အခုလိုဆိုင်တွေအများ
ကြီးဖွင်လိုရပြီး သမီးဖြစ်ချင်တယ်တိုင်းအောင်မြင်မှာ…"

မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေတယ် အမေ နဲ့ အဖေကို ရှင်း
ငြိမ့်သက်စွာ ကြည်နေခဲ့သည်။အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်