Chapter 4 : Chelsea

6 1 0
                                    

Alas 6 na nang umaga. Nakita ko si Eli na natutulog sa sofa na nasa loob ng kwarto ko. Naawa nga ako sakanya dahil sa mukhang hindi siya comportable sa posisyon niya.
Naisipan kong lapitan siya upang palipatin sa aking kama dahil hindi na naman ako dadalawin ng antok. Besides, magkarelasyon naman kami. Ayus lang naman kina mama at papa, ang mga kuya ko lang talaga ako possessive.

I kissed him sa kanyang noo dahilan kung bakit siya nagising.
"Goodmorning." Pabulong kong sabi.
Umungol siya dahil at nag unat ng kanyang katawan. Nagsmile siya sa akin.

"Goodmorning, ang aga mo." Wika niya sabay hawak sa aking pisngi.

"Lipat ka muna sa kama. I know you're not comfortable." Iginaya ko siya sa kama.
Nakwento ako sa kanya tungkol sa nangyari sa school na incident na tulad din ng kanyang nakita sa San Antonio.

"Pero naagapan naman iyon at nahuli naman sila agad ng mga authorities. I was thrilled..." nilingon ko siya at tulog na pala.

I decided to go downstairs para naman maging productive.
Nagtoothbrush muna ako at naghilamos.
Usually every morning na walang pasok ay nagjojogging ako.

Nagbihis ako at ang sinuot ko ay leggings at isang fit na shirt. Isunuot ang aking sapatos at kinuha ang aking cellphone sa desk.

Its 3:30 in the morning pero hindi ko alam kung bakit ang aga kong nagising.
Nagdodoubt man akong lumabas dahil sa nangyari kahapo'y kailangan kong mag-exercise.

Lumabas ako at napakadilim pa. Ang tanging nagsisilbing liwanag lamang ay ang nga street lights sa mga kanto na medyo may distansya. I tried to remove the thought about Isay. Balak kong magtungo sa school campus upang doon magjogging dahil maraming nagtutungo roong tao upang mag exercise.
Kadalasan ay may mga nakakasabay akong mga tao at ilang mga kakilala na nagiging kakwentuhan ko habang patungo sa school ngunit nagtataka ako ngayon.

Hinihingal na ako nang makarating sa paaralan. Malawak ito at mayroong football field. Dito ako nang-aral noong high school ako kung kaya't kilala naman g ng guards dito.
Ngunit nakapagtataka nga lang dahil madalas sa mga oras na ito ay may nakaduty na guard dito.

Hindi ko pinansin ang lahat ng mga di pangkaraniwang nangyayari sa among barangay ngayon. It's weird.

Nagpatuloy ako sa aking ginagawa at nagtungo sa football field.

Still wala pa rin akong naaaninagbna tao. Tinignan ko ang aking oras its 4 am. Plano kong magjogging hanngang 6:00 kasi hindi ako nakapagpaalam ka Eli and alam ko na mag-aalala nanaman yun.

After few minutes, finally nakakita ako ng tao. Its a man wearing a body guard uniform. I recognized him, siya yung guard na madalas kong nakikita tuwing umaga.

Napagdesisyonan kong puntahan siya para magtanung kung bakit wala pa ring tao dito sa campus sa mga oras na ito.

"Manong!" Tinawag ko siya habang nagjojog. Medyo may kalayuan siya. Nasa kabilang dulo siya ng field.

"Manong!!" Lumapit ako sakanya. Napansin ko na medyo busy siya. Kumakain ata ng breakfast. Nasa malapit siya sa isang bench pero madilim ang bahaging iyon kaya hindi ko makita kung sino ang kasama niya. Pero natatanaw ko na may kasama siya. Siguro yung janitor.

Nakumpirma ko ngang kumakain siya pero yung janitor...

Napasinghap ako sa sobrang gulat ko. May humila sa akin papunta sa isang bleacher.

The End of SilenceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon