A Dark Destiny - Leugens worden Waarheid

ℋᎾᎾℱⅅЅᏆUᏦ 4

Met hangende kop liep Leah het kamp in. Hoe moest ze tegen Flame vertellen dat haar jong vermoord is door de bannelingen? Toen alle wolven de vechtgroep zagen renden ze op hen af en stelden allemaal vragen over hoe het ging. Leah drong door de wolven heen en sprong in een grote boom die aan de rand van het kamp stond. Iedereen noemde het het de Sterrenboom, omdat je dan het meeste dichtbij de sterren stond als je er bovenop stond. "Luister allemaal!" Riep Leah en iedereen was gelijk stil. Ze verzamelden zich onder de boom en keken naar Leah op. Even later sprongen Sarah, Elena, Max, Leon en Jason in de Sterrenboom bij Leah. Leah keek de wolven onder hun één voor één aan. Toen bleef haar blik rusten op die van Flame. Ze keek erg ongerust. 'Waarschijnlijk vraagt ze zich af waar haar pup is." Dacht Leah. "Ik heb met een groep andere wolven een paar bannelingen op onze territorium gezien." Begon Leah. "Raven vond hun spoor en heeft ze gevonden." Leah keek Raven even aan. Zijn ijsblauwe ogen vielen erg  op tussen alle anderen. "Maar wat we daar aantroffen waren niet alleen de bannelingen." Leah voelde een brok in haar keel. "Wat dan?" Vroeg Flame. Ze keek angstig naar Leah op. Leah haalde diep adem. "Flame, het spijt me echt.." Murmelde ze. "Wat spijt je?" Riep Flame. "H-Heeft het met mijn jong te maken?" Leah kneep haar ogen dicht. Dit was vreselijk. Langzaam keek Leah naar Zoë en knikte. Zoë stapte naar voren met een klein bundeltje vacht tussen haar kaken en liep op Flame af. Flame keek met grote ogen naar het kleine hoopje vacht. "Nee.." Fluisterde ze. Zoë keek Flame meelevend aan en liet de pup op de grond vallen. Zijn kleine vachtje zat onder het opgedroogde bloed. Flame legde haar oren plat neer en kneep haar ogen dicht. "Nee!" Schreeuwde ze. "Mijn jong!" Leah voelde een steek van medelijden, de andere jongen van Flame waren overleden door de vloek, en haar zoontje die nu dood voor zijn moeder's poten lag was de enige die het had overleefd. "Waarom? Waarom moet mij dit gebeuren?" Snikte Flame terwijl ze haar snuit begroef in de vacht van haar pup. Een lichtgrijze vrouwtjeswolf met ambergele ogen liep op Flame af en legde haar vleugel over de rug van Flame heen. "Onze voorouders zullen voor hem zorgen." Murmelde ze. Flame keek naar de lichtgrijze wolf en murmelde: "Ik hoop het Levy, ik zou alles doen om mijn pups gelukkig te maken." Levy likte de rode wolf achter haar oor. "Dat weet ik." Daarom ben je sterk, diep van binnen." Murmelde ze. Leah voelde veel belangstelling voor Levy, ze was aardig en kon met bijna iedereen omgaan. 'Ze zou een goede leider kunnen zijn, maar de voorouders hebben haar niet uitgekozen.' Toen Flame weer naar Leah opkeek besefte Leah dat ze verder moest gaan. "We hebben met de bannelingen gevochten en gelukkig hebben we gewonnen." Leah had besloten niet te vertellen over de actie van Raven. Leah keek de grijze wolf even aan en hij keek terug met een uitdrukkingloze gezicht. "We hebben de bannelingen teruggejaagd naar hun eigen territorium, we hopen dat ze voortaan beter nadenken voordat ze de grens oversteken." Zei Leah. De wolven murmelden een paar woorden met elkaar. "Vanavond zullen we een wake houden voor de pup van Flame, laten we hem respecteren en laten we hopen dat onze voorouders hem met open armen zal begroeten." Leah keek op naar de lucht, die langzaam donkerder werd. In de verte zag ze de eerste sterren tevoorschijn komen. Leah sprong uit de boom en liep naar Flame toe. Flame keek Leah met betraande ogen aan. "Het spijt me Flame." Murmelde Leah. "Het geeft niet, je hebt alles gedaan om de Roedel te helpen, je bent een sterke leider Leah." Zei Flame met een schorre stem terug en drukte haar snuit weer tegen haar pup aan. Leah zakte ineen naast de pup en legde haar kop op het lichaampje. Even later kwamen de andere wolven er ook bij. Alleen Raven bleef een eindje verderop zitten, en Elena ging gewoon slapen. 'Als ze nou hier was komen waken zou ze meer respect tonen dan alleen maar slapen.' Dacht Leah bitter. Ze hoopten dat de voorouders een goede keuze hebben gemaakt om Elena uit te kiezen voor de taak van leider. Langzaam werd het steeds stiller in het kamp toen sommige wolven gingen slapen en de anderen gingen waken bij het kleintje. 'Zorg goed voor hem.' Smeekte Leah een laatste keer totdat het helemaal donker was en de sterren schitterden in de nachthemel.