A Dark Destiny - Leugens worden Waarheid

ℋᎾᎾℱⅅЅᏆUᏦ 10

Raven rekte zich flink uit toen de zon op zijn pels scheen. Hij was deze ochtend vroeg opgestaan omdat hij gisteravond met Leah had besproken dat zij en Raven de nieuweling Ivy zouden rondleiden door hun territorium. Zelf had Raven geen idee waarom Leah wilde dat hij meeging, maar ja.. hij zou moeten gehoorzamen aan zijn leider. Hij trippelde naar de boom waar Ivy in sliep en keek omhoog. Ivy lag daar nog steeds opgerold als een bal op een tak. 'Laten we eerst maar eens zien of ze zo goed kan klimmen zoals ik.' Dacht Raven en sprong op dezelfde tak. De tak schudde maar Ivy werd nog steeds niet wakker. Raven zwiepte geërgerd met zijn staart. "Wakker worden slaapkop!" Schreeuwde hij tegen de wolvin en Ivy schrok wakker. Ze was vergeten haar evenwicht te houden en viel dus uit de boom met een plof op de grond. Raven rolde met zijn ogen en ging rustig op de tak zitten. Ivy keek woest omhoog naar de grijsgevlekte wolf. "Moest dat nou? Ik ben gewend om niet wakker geschreeuwd te worden door lastpakken." Gromde ze. Raven likte een voorpoot en keek grijnzend naar de zwarte wolvin neer. "En jij denkt dat je goed kan klimmen? jij moet je evenwicht beter leren te behouden, zelfs als je slaapt." Ivy wapperde geïrriteerd met haar vleugels. "Ik heb nooit gezegd dat ik goed kan klimmen, en als jij het beter weet, waarom laat je dan niet van je zogenaamde klimtalent zien?" Beet ze Raven toe. Raven rolde met zijn ogen en stond op. Hij zakte ineen en sprong omhoog naar de grootste takken van de boom zonder enkel te vliegen. Daarna pakte hij een tak vast met zijn staart en maakte een sierlijke koprol om de tak heen. Toen bleef de grijsgevlekte wolf ondersteboven hangen. Ten slotte liet hij zich vallen, maakte een salto in de lucht en belandde met vier poten op de grond voor Ivy. "Nu blij?" Snauwde hij tegen Ivy. 'Wat is er mis met deze wolf?' Dacht hij bitter. De vrouwtjeswolf kneep haar ogen tot spleetjes en keek Raven scherp aan. "Niet slecht, voor een zwakkeling." Gromde ze. Raven ontblootte zijn nagels. 'Wie denkt ze wel dat ze is?!' Dacht hij woedend. "Ik zal je laten zien wie er zwak is!" Snauwde hij. Raven verhief zich op twee poten om zijn nagels in de vacht van Ivy te slaan. Maar Ivy maakte een snelle draai en stak haar staart uit zodat ze Raven tackelde bij zijn achterpoten. Raven slaakte een kreet van schrik en viel met een klap op de grond. Ivy keek Raven triomfantelijk aan. "Misschien mag jij wel goed zijn in klimmen, maar probeer mij maar eens te verslaan in een gevecht." Zei ze en ging zitten. Raven stond op en schudde zijn vacht uit. "Oke, klaar met dit gedoe, laten we naar Leah gaan, ze wacht vast op ons." Gromde hij. Ivy zuchtte en liep achter Raven aan richting Leah. Raven liep richting de sterrenboom, waar de leiders meestal waren. En inderdaad, daar zag hij Leah zitten. Haar witte vacht leek licht te geven in het zonlicht. Zodra ze de twee wolven zag stond ze op en liep richting Raven. "Ha, daar zijn jullie. Goedemorgen Ivy, lekker geslapen?" Vroeg Leah vriendelijk? Raven keek Ivy scherp aan. 'Ik weet nu al dat ze gaat zeuren over hoe ik haar wakker maakte.' Dacht hij wanhopig. Maar tot zijn verbazing deed Ivy dat niet. "Ja, opzich wel." Murmelde de zwarte wolvin en kneep haar grijsblauwe ogen tot spleetjes. "Ik ben blij om dat te horen." Zei Leah. "Ik zou je graag willen rondleiden in ons territorium zodat je wat meer weet, en ik zal je alles uitleggen waarom we hier zijn en hoe we leven. Raven zal ook met ons meegaan." Ivy zwiepte met haar staart. "Waarom gaat hij mee eigenlijk?" Vroeg ze. Raven keek Ivy aan. Was het gewoon een vraag of wilde ze niet dat hij meeging? Maar Raven zag in haar ogen deze keer geen vijandschap. Leah antwoordde rustig. "Nou, Raven kan je veel uitleggen over ons territorium, en stel je voor dat er gevaar komt dan kan hij of ik terug gaan naar kamp om versterking te halen zonder jou alleen te laten." Ivy haalde haar schouders op. "Ik kan best goed vechten hoor." Gromde ze. "Dat zou kunnen, maar alsnog zou het niet veilig zijn om jou op ons territorium alleen te laten." Zei Leah. Ivy zuchtte. "Oke, best, dan zal ik jullie zometeen gewoon maar volgen en kijken wat ik allemaal ontdek." Leah knikte en de twee wolvinnen keken elkaar strak aan. Raven voelde een tinteling door zich heen gaan toen hij de twee wolvinnen zag. Allebei hun gezichten waren uitdrukkingloos en er was een doodse stilte. 'Kennen die twee elkaar ofzo? Als dat zo is dan zullen ze vast geen goede band met elkaar hebben gehad.' Dacht Raven bitter. Leah wende zich af van Ivy en richtte zich tot Raven. "Goed laten we gaan." Murmelde ze en liep richting de kampuitgang. Ivy zwiepte met haar staart en trippelde achter de sneeuwwitte wolvin aan. Raven zuchtte. "Dit gaat zo leuk worden." Mompelde hij sarcastisch in zichzelf en liep achteraan achter de twee wolven het kamp uit.