A Dark Destiny - Leugens worden Waarheid

ℋᎾᎾℱⅅЅᏆUᏦ 1

Poten rafelden over de zachte bosgrond. Een zachte bries woei door een sneeuwwitte vacht. Toen stopte de gestalte. Ze gebruikte haar neus om een prooigeur op te sporen. Maar er was niks. De wolf zuchtte. Alweer geen prooi gevonden. Ze hoopte dat de anderen meer geluk hadden. Teleurgesteld liep ze naar het kamp. Daar bleek alles rustig te zijn. "Welkom Leah," Zei een lichtbruine wolf met ambergele ogen. Leah knikte terug. "Hallo Saar, heb jij soms iets kunnen vangen?" Saar keek Leah aan. "Ja, we hebben drie konijnen en vijf muizen kunnen vangen." Leah zuchtte opgelucht. "Gelukkig maar, ik heb namelijk niks kunnen vinden." Murmelde ze. "Geen zorgen, zelf leiders slagen niet in alles." Lachte Saar. Leah knikte en liep verder. Ze zocht de andere leiders. Twee maanden geleden hadden haar voorouders haar uitgekozen om samen met vijf anderen de roedel te leiden. Samen vormden die zes wolven De Zes Van Het Licht. Iets verderop zag ze twee van de leiders. Een daarvan was Jason, hij was sterk en had altijd goede ideeën. Zijn groene lichtkristal viel erg op bij zijn witte vacht. Maar zijn ogen gloeiden van boosheid. Leah zuchtte en keek naar de andere witte wolf. Haar naam was Elena, ze was bazig, en meestal TE bazig. Elena leek ook niet erg blij te zijn. Haar donkerblauwe ogen leken wel vuur te spuwen. Geërgerd liep Leah op de twee af. Elena draaide zich meteen naar Leah om. "Deze hondsdolle gek heeft weer een stom idee!" Siste ze. "Mijn idee is nog oke! Jouw idee zou een pup nog stom vinden!" Snauwde Jason terug. Leah gaf de twee wolven een teken om te zwijgen. "Laten we eerst wachten tot iedereen er is. Dan zullen we verder bespreken wat we zullen doen." Leah wist al waar deze discussie over ging. De bannelingen hadden vast weer gejaagd in het territorium van de Roedel. De bannelingen waren woeste en gemene wolven, die doden leuk vonden en veel gevaarlijke dingen hebben gedaan. Even later kwamen de andere drie wolven eraan. De ene had vuuroranje ogen en paste goed bij zijn oranje lichtkristal. Zijn naam was Max. Hij keek Leah aan. "Hebben ze alweer ruzie?" Leah knikte. De vrouwtjeswolf die achter hem stond leek gespannen te zijn. Haar naam was Sarah. Haar groene ogen leken net kleine smaragden. Hoewel ze wel een leider was leek ze weinig zelfvertrouwen te hebben. De laatste wolf heette Leon. Hij was vooral nieuwsgierig en vond het leuk om kennis te maken met anderen. Elena wapperde geërgerd met haar vleugels. "Nou, laten we eerst aanhoren wat het stomme idee van Jason is." Gromde ze. Jason zwiepte met zijn staart. "Goed, ik had een idee om de bannelingen van ons territorium af te houden, we zouden de grenzen vaker kunnen bewaken zodat ze weten dat dit ons bezit is en niet die van hen." Leah knikte. "Daar heb je gelijk in. Waarschijnlijk hebben de bannelingen nog niet door dat dit niet van hun is." Elena gromde. "Alsnog is mijn idee beter." Leah kneep haar ogen halfdicht. "Goed, wat is dat idee dan?" Vroeg ze. Elena hief triomfantelijk haar kop op. "We zullen ze moeten doden. Dan hebben we geen last meer van dat ongedierte en hebben wij meer territorium!" Siste ze. "Maar we zijn daar niet sterk genoeg voor! Onze voorouders zeiden dat we de vrede moesten bewaren! En als we anderen gaan doden zullen ze niet blij zijn!" Riep Jason honend. Leah vond dat Jason gelijk had. Het had geen zin om een gevecht uit te lokken waarbij misschien gewonden konden vallen. "Ik denk dat het idee van Jason beter is." Zei Max opeens. "De bannelingen hebben anders wel wolven gedood. En wij nog nooit. Zij zullen tactieken hebben die wij niet kennen, dus zullen we in de minderheid zijn." Elena zette haar nekharen overeind. "Maar we hebben onze krachten toch? Geen ene kracht kan op tegen onze krachten van het licht!" Gromde ze. "We gebruiken onze krachten niet om te doden Elena, ze zijn ons geschonken om de anderen te beschermen. Als we onze krachten misbruiken zullen we geen haar beter zijn dan de bannelingen." Zei Leah rustig. Elena snoof. "Goed dan. Laat Jason maar weer gelijk hebben. Maar geef mij niet de schuld als het plan niet werkt." Spottend liep Elena weg. Jason zuchtte. "Soms vraag ik me af waarom onze voorouders haar hebben gekozen om leider te worden." Mompelde hij. "Tja, dat vraagt iedereen zich welleens af." Zei Leon. "Maar alsnog zullen we moeten uitkijken voor de bannelingen. Ze zijn gevaarlijk en ze zullen niet snel opgeven totdat ze hebben wat ze willen."