Üniversitenin son yılındasın artık okulun bitmesine 1-2 ay falan kaldı. Hoşlandığın çocuğa açılamamışsın. Bir türlü kısmet olmamıştır. Sadece onun sevgisi mutlu ediyordur. Çünkü annen ve baban her gün kavga ediyorlar.
Okuldan çıkıp eve gidersin ama her zaman ki gibi annen ve baban kavga etmişlerdir. Bu olay çok sık olduğu için seni çok üzer. Sende her gün gece yarısı evden kaçıp bir sokak lambasının altında ki bankta oturup ağlarsın. Ve onların ruhu bile duymaz. Bu günde öyle olmuştur. Odana kapanıp geceyi beklersin. Tabi bu sırada annen ve babanla hiç bir diyaloğun olmaz. Ve saat 1-2 olur hava kapalıdır üzerine yağmurluğunu alırsın ve balkondan aşağı inersin her zaman ki yerine gidip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlarsın. Bacağına yağmur damlası düşer. Göz yaşlarına karışır. Tam bütün ümidini yitirdiğin anda omzunda bir el hissedersin. Bu odur. Yusuf bir anda kalkıp ona sarılırsın. Bir kaç dakika sonra özür dileyip ondan ayrılırsın. Çok kötü bişey sevdiği adamdan özür dileyip ayrılmak. Yusuf'ta sana seslenip "Aslında bugün annenle babanın kavga etme nedeni bendim seni sevdiğimi söyleyince onlarda kavga etmeye başladı hiç sesimi çıkartmadan uzaklaştım. "ismin" ben seni çok seviyorum ne zaman buraya gelsen uzaktan seni izliyorum. Beni sevmesen de olur sensizliğe de alışırım." Sende ona yaklaşarak.
" Bende seni seviyorum Yusuf.
Işte öyle yanan son sokak lambası altında yağmur yağarken birbirinize sarılırsınız. Ve o anda bir ömür boyu sürecek aşkınızın kilidini açarsın.
❤❤❤❤❤
