Tedd.

4.

Σίγουρα σιχαίνομαι το λευκό.
Με ενοχλεί η αίσθηση που αφήνει στο νου σου καθώς το παρατηρείς.
Καθώς σε περικυκλώνει τόσο αθώα και ύπουλα.
Καμία σχέση με το μαύρο.
Όχι, καμία.
Εκείνο είναι όμορφο.
Ειλικρινές.
Έρχεται αφήνοντας σε να ξέρεις ότι θέλει να σε καταβροχθίσει.
Να σε βυθίσει μέσα του, κάνοντας σε να πεθάνεις από ασφυξία.
Με ενοχλεί η αίσθηση του λευκού.
Την σιχαίνομαι!
Σιχαίνομαι το λευκό μου δέρμα.
Το παντοτινά λευκό μου δέρμα.
Εκείνο που έχει τυλίξει χρόνια τώρα την ψυχή μου και το πνεύμα μου τόσο τρυφερά μα και τόσο ασφυκτικά ταυτόχρονα.
Το σιχαίνομαι τόσο που..
Κοιτά τώρα..
Αρχίζω να βγάζω το δέρμα μου.
Να κοίτα τώρα..
Κοίτα με πόσο μίσος σχίζω τη λευκή μου σάρκα με τη βοήθεια των δακτύλων μου.
Κοίτα πόσο δυστυχισμένη είμαι.
Χαχα τι θυμήθηκα τώρα, αχ και να ήξερες ξένε..
Εκείνη θυμήθηκα πάλι..

-Janet.