Tedd.

6.

Το σπίτι είναι διαφορετικό χωρίς αυτόν.

Σχεδόν ξένο.

Χωρίς αίμα και δάκρυα.

Φωνές και χυδαιολογίες.

Μα, άνθρωπέ μου.

Αν σου έλεγα τώρα τι σκεφτόμουν, θα με περνούσες δα για παράλογη.

"Πάει τα έχασες τα λογικά σου Janet!"

Θα μου έλεγες ξένε,

Κι ύστερα θα ξέσπαγες σε γέλια.

Η αλήθεια είναι όμως γλυκέ μου..

Πώς μου λείπει.

Ω θεέ μου θα μπορούσα να δεχτώ τόσες μελανιές και σπασμένα οστά.

Τόσο πόνο και οδύνη.

Από τα δικά του και μόνο χέρια αλλά ποτέ τη μορφή του τοποθετημένη μέσα σε μαύρο, γυαλισμένο φέρετρο.

Ξέσπασα κι όλας σε δάκρυα ξένε.

Με συγχωρείς μα..

Μου λείπει.

Και το μέλλον που μυρίζει θανατίλα δεν βοηθάει σε καμία περίπτωση την ψυχολογική μου κατάσταση.

~ Janet.