Saat gece 1'di.Gozlermi açtığımda kapı çalıyordu. Ilk düşündüm gece gece kim gelecekti ki kesin sapık ya da hırsız olabilirdi. Sonra kalktım ve kapının deliğinden baktım.Prens Charlie kapimda duruyordu. Kapıyı ilk başta açmak istemedim ama çok ısrarcı olunca açmak zorunda kaldım.
-Üzgünüm seni bu saatte rahatsiz etmek istemezdim ama acil bir şey oldu ve bu benle ilgili değil.Senle ilgili.
+Ne oldu peki benle ilgili?
-Baban...Şey kalp krizi geçirdi. Şuan hastanede ve seni istiyor sana çok önemli bir şey demek zorundaymis.
Kendime gelmem zor oldu ama bunu duyduktan sonra yukarı çıkıp üstüme sadece hırka ve mont aldım.Bot giymeye vakit yoktu onları elime aldım.Ve aşağıya hızlıca indim.Ve araba anahtarını unuttuğumu fark ettim. Ah kahretsin.Charlie bana bakıp.
-Benim arabama bin seni geri getiririm zaten ayakların buz kesilmiş eve geri Gitme.
Evet o haklıydı hangi salak kara yalın ayakla çıkardı ki.Hemen arbasinin kapısını açtım ve içine bindim.Araba sıcakti. Botlarimi giydim.Ve ona seslendim.
+Hadi gitmiyormuyuz?
-Ah tabi
Arabayı çalıştırdı ve hastane yoluna sapti. Arabada tek kelime bile etmeden hastaneye geldik. Arabayı park eder etmez.Kosarak hastaneye girdim.Ve orda duran bayana babamın odasını sordum. 324 diyince koşarak 3.kata çıktım ve babamın odasına girdim.Baba diye ağlamaya başladım. Babam elimi tuttu ve söze söyle başladı.
-Kızım sen evin en büyük çocuğusun bu yüzden ben ölursem Sarayı senin yönetmen gerek.Beni anlıyormusun yani evlenmen gerek.
Ah baba bunu demeseydin daha iyi olur du. Şimdi kötü hissettim evet babam ölürse normal dışardan aşık olduğum birine değil.Kraliyet ailesi olan biriyle evlenmek zorunda olacaktım.Ve tahminler bunun Charlie olduğunu gösteriyor du. Babama bişi demeden odadan çıktım.Ve dışarı ya oturdum ve düşüncelere daldım.Fazla düşününce oturduğum yerde uyuya kalmışım .Beni kaldıran tatlı annem olmuştu.Ve bana dönerek.
-Baban öldü.
Anneme bakıp sarıldım ve onu bırakmak istemedim. Ama annem beni bıraktı.Ve seni eve bırakacak dedi.Charlie yi göstererek.Kafami salladim. Ve ayağa kalktım ve Charlie ile arabaya doğru ilerle dik.Arabay binince Charlie arabayi sürmeye başladı.
-Baban için Üzgünüm Elizabeth.
+Biliyorum bende çok Üzgünüm ama konuşmak istemiyorum.
-kendin bilirsin.
Bunu dedikten sonra bi daha konuşmadık hatta birbirimize bile bakmadık. Eve gelince teşekkür edip arabadan indim eve girince tek yapmak istediğim şey uyumak olduğunu fark ettim ve kendimi yatağa attım.
