Unforgivable🌱 -- ( Namjin❁)

☆ﾐ deel 5🌼

💖>>Jin<<💖

Het was maandag,
Ik zou morgen met mijn vrienden naar de film gaan en daarna pizza eten bij hobi.
Ik voeldde me nog steeds niet zo heel fijn nadat ik namjoon had gesproken.....
ik weet nog steeds niet wat ik over hem moet denken.
Ik trok mijn roze pijama t-shirt aan versierd met rode kleine hartjes.
en ik ging op bed zitten met m'n mobiel in mijn handen.
Toen ik mijn mobiel had unlockt
Kreeg ik gelijk 2 melding binnen.
Bericht van namjoon
Een zucht verliet mijn mond. Waarom gaf ik ook al weer mijn nummer?

Namjoon: hoi, ik ben namjoon
Namjoon: bedankt voor je nummer!

Ik dacht even na
Het zou ook wel vreemd zijn als ik hem nu zal verwijderden, ik heb hem nu al mijn nummer gegeven..
Dus ik begon wat te typen

Ik: geen probleem.

Ik deed mijn telefoon uit en legde hem op het nachtkastje.
Verder wilde ik niet met hem praten, ik wist niet eens waarover.
Langzaam draaide ik me om en mijn ogen sloten zich.
Ik shoot 'wakker' en ging rechtop zitten. Ik keek in de spiegel.. aww ik ben nog steeds even mooi, en met die gedachten ging ik weer liggen.
alles werd donker.

'*:;,．★ ～☆・:.,;*'*:;,．★ ～☆・:.,;*'DROOOOOOOOM'*:;,．★ ～☆・:.,;*'*:;,．★ ～☆・:.,;*

Ik hoorde iemand gillen, gillend om hulp.
ik keek om mij heen maar ik zag alleen maar zwart.
"Help!" De stem werd steeds luider.
Mijn handen begonnen te trillen,
ik wilde zo graag helpen, iets zei me dat ik er heen moest, maar ik wist niet wat.
Oppeens begon ik te rennen in de donkere ruimte, ik ging steeds verder, en verder, er leek geen eind aan te komen.
totdat ik een wit licht zag.
En het was niet zo maar een licht, het was een heel vel licht, hetzelfde licht dat om me heen scheen als ik in de spiegel keek ;o; want zo een schoonheid kan de spiegel niet missen.
Maar deze was veller,
ik verbeelde me niet een mooier persoon dan ik in, dus ik wist niet wat er aan zou komen.
Ik hing mijn hand voor het licht zodat de schaduw net voor mijn ogen zat.
Langzamerhand begon ik eraan te wennen en het werd steeds groter, ook de stemmen waren beter te horen.

"Ga weg!"
Het beeld werd zo scherp dat ik alles kon volgen.
Een twaalf jarige jongen met zwart haar en een brilletje op stond tegen een stalen hek.
Zijn boeken waren half uit zijn hand gevallen.
Toen hoorde ik een andere stem
"Wil jij soms ook problemen?" Schreeuwde de jongen tegenover hem.
De jongen had zijn haar naar achter gekamd en zijn zwarte leren jasje hing losjes over zijn schouders.
Zijn ogen leken heel boosaardig, alsof ze vertelden dat hij op elk moment kon aanvallen.
De twee jongens achter hem waren zijn vrienden, ze stonden daar maar stil bij.
Stokstijf staardde ze je aan,
ik vroeg me af of ze ook nog ademden.

Mijn ogen richtte zich op een ander persoon dat tervoorschijn kwam.
Het was een kleine jongen, hij stond bang tegen het hek.
hij zag er niet al te best uit.
zijn linker oog was blauw en zijn haar zat door de war.
"Doe jin alsjeblieft geen pijn"
Zei de jongen met het blauwe oog.
Namjoon begon te lachen, hij kwam dichterbij de jongen en zei:"wat jij wilt"
Voordat hij ging slaan deed hij zijn leren jasje iets hoger
En in een beweging sloeg hij de jongen opnieuw op zijn oog.
De jongen wankelde naar achter en begon zachtjes te snikken.
Namjoon begon alleen maar meer te grijnsen.
--Ik keek naar mezelf, mijn bril viel bijna van mijn neus van boosheid.
Ik stak mijn kleine vuist uit en raakte namjoon die nog steeds stom glimlachde.
Aauuuuh!"
Zijn hand ging naar zijn mond en veegde een beetje bloed weg.
Met grootte stappen liep hij op me af en pakte me bij mijn stropdas, zijn gezicht kwam steeds dichterbij.
ik kon bijna de stoom uit zijn oren zien komen.
Een traan verliet mijn wang.
BAF!
--ik zag hoe namjoon mij sloeg en ik voelde mij leeg van binnen.
mijn wang was rood en ik had veel pijn en niet alleen om de wond.
-- ik sloeg op het beeld maar het werkte niet, de beelden bleven maar doorspelen. Ik kneep in mijn arm maar ik wilde niet wakker worden.
Hopeloos keek ik om me heen, hoe kom ik uit deze droom?
Ik draaide me om en liep naar achter maar de beelden kwamen van alle kanten.
Mijn ogen vuldde zich met tranen en ik zakte op mijn knieën.
Ik bedekte mijn hoofd in mijn handen en ik was bang.

"W-Waarom namjoon?

💞>>Taehyung<<💞

Ik deed mijn earphones in mijn oren en liep naar de bios.
Ik had er zo veel zin in, het was inmiddels een soort teamuitje.
Ik glimlachde en liep door.
M'n telefoon in mijn bruine jaszak piepte, maar ik trok er niks van aan.
Ik liep terwijl ik zachtjes met de muziek mee song.
Ik versneldde mijn tempo want ik wilde graag met mijn vrienden zijn.
De bomen met bloesem gingen heen en weer, en de bloesem viel voor mijn voeten.
Ik was zo met mezelf bezig dat ik niet doorhad dat iemand achter me liep. Ik was niet erg bang, ook al was deze buurt best eng met superveel moordenaars en vampieren en honden poep.
Toch begon ik sneller te lopen, ik wilde niet achterom kijken dus ik hield mijn hoofd recht.
Mijn ademhaling ging sneller,
en de voetstappen achter mij werden luider.
Ik werd gestopt toen ik een warme hand op mijn schoulder voeldde.

--------

- bedankt voor alle reads, stemmen, en de lieve berichtjes!😁💖