Kötümser

➰Bölüm 5

Kötümser ➰5.bölüm

Merhabalarrrr :)))Bu gün ki bölüm her zamankinden daha uzun oldu.Dün koyamadım bir kaç küçük işlerim vardı.Ama bugün ki yazdığım uzun bölümle telafi edebilirim sanırım.İthaf işine gelince çok fazla kişi istiyor ve bende karar veremiyorum ama elimden geldiğince ithaf yapmaya çalışıcam.Bu arada Mert , Cansel ve Tarık için multimedya arıyorum ama hala bulamadım.Eğer bulanlar varsa bana haber veebilirlerse çok sevinirim.Sizi seviyorum canlarımmm <3 <3 İyi okumalar :))) multimedyada tarık varr :))) İTHAF:: Yaazar <3 <3 <3

Şarkı söylemeyi bitirdiğimde herkes çok beğenmiş olucakki beni ayakta alkışladılar.Hoca bile ayakta alkışladı.'Düşünün artık.' Sınıftakiler beğendiklerini belli etmek için mal mal sesler çıkartıyorlardı. -Ama böyle bir durumda onları duymamazlıktan gelebilirdim- Ben sesimin güzel olduğuna inanmıyordum ama Mert'in dediğinin doğru olduğuna kanaat getirdimiştim.

Okul çıkışında Mert olmadığı için eve otobüsle gitmez zorunda kalmıştım.Ailem yurt dışında olduğu için , Mertle ben ayrı eve çıkmıştık.Annem ve Babam iş gereği her zaman londradalardı,İstanbula uğramazlardı bile.Eminim bir kızlarının var olduğunu bile unutmuşlardır.

Mert bazen okuldan sonraları bizim tayfayla bir yerde sabahlar yada onları eve çağırırdı.Bende mecburen buna katlanmak zorundaydım.Bugünde galiba gelmicekti.Bende fırsattan istifade Melisi aradım.

"Alo.Cansel senmisin?"

"Evet, Naber işin yoksa bize gelsene?" tamam farkındayım biraz emrivaki yaptım ama o anlardı.

"Şeyy... Bugün gelemem Dumanla halledicek işlerimiz var." Tabi ya! Duman varken neden bana gelmek istesin ki.

"Hadi ya! Ne işiymiş bakalım."dedim gırgırına.

"Uff ya Cansel, neyse benim kapatmam lazım sonra konuşalımmı?"

Bende fazla uzatmadan "Peki,tamam sana iyi eğlenceler." diyip.Telefonu kapattım.Şuan gerçekten kendimi çok yalnız hissediyordum.Mert şu an ne yapıyordu acaba.

Bir anda telefonum çaldı,mesaj gelmişti.Kimden olabilirdi ki!? Melis acaba kararmı değiştirmişti.Telefonumu aldım ve...

TANRIM! Bir sen eksiktin!

Mesaj Tarıktandı.

Bu gece boşmusun güzelim :)

Bana güzelim demiş ve birde gülücük koymuştu.Allahım şakamıydı bu ya!? Hiç cevap yazmamayı düşündüm.Nasıl olsa yazar yazar susardı.Evet,evet en iyisi buydu , cevap vermezsem kendiliğinden susardı.Sonra bir mesaj sesi daha.Bu mesaj'ın başkasından olduğunu umut ederek...

Yine oydu.Allahım başıma nasıl bir bela sarmıştım böyle.Ama çok yakışıklı bir belaydı.Mesajı açtım.

MERTİN OLMADIĞINI BİLİYORUM!

Kahretsin! İşte bu hiç iyi olmamıştı.Ne yapacaktım şimdi ben.Mert birşey mi demişti acaba.Kaçsam nereye kaçacaktım,saklansam nereye saklanacaktım.Köşeye sıkıştım.Ne yapabilirdim ki saklanmak ve ya kaçmaktan başka,ama ben kendim kaşınmıştım baştan bu oyunu oynamayacaktım.

Şu an korkmuş ve sinirlenmiştim.Elim ayağıma karışmış ne yapacağımı bilemiyordum.Acaba Merti arayıp ne yaptığını sorsam , yanına mı gitsem?

Ahhhhhh! Kahretsin,Kahretsin.Bu gün evde tek olduğumu biliyordu ve onun için böyle bir mesaj atmıştı,bunların hepsini önceden planlamıştı.İçimden çığlık atmak ve küfür etmek geliyordu.

Ve Kapı zili!

İşte gelmişti.Bu oyuna ben başlamıştım ve sonuçlarına katlanacaktım.

Kapıyı öyle bir vuruyordu ki kıracaktı nerdeyse.Deli mi Ne!?Kapıyı açtım ve karşımda Tarık.Siyah okul montuyla ne kadarda sexy duruyordu öyle.

Tam içeri gir diyecektim ki...diyemeden eve dalmıştı.Siyah tekli koltuğa yayılmıştı bile.Ben hala ona hayran olmakla mesguldum.Az önce sinirlenen, korkan ben değildim sanki.Onu görünce hepsi bir anda yok olmuştu.İçeri geçtim ve bende diğer tekli koltuğa yayıldım.

''Seni buraya hangi rüzgar attı Tarık.''

''Sana mesaj attığımı sanıyorum.''Evet haklıydı bana mesaj atmıştı ama bana geliceği hakkında birşey belirtmemişti.Bende lafı geçiştirmek için.

''Birşeyler içermisin?''

''Tuborg''

Ve bende tuborg aldım.Acıydı ama seviyordum.Gittim ve salondaki yerime tekrar kuruldum.Sadece oturuyorduk ve bira içiyorduk.Bu muydu yani sadece bu muydu!?

''Ne güzel bir akşam öyle değil mi?''Sesim sadece fısıltı gibi çıkmıştı.Duyduğundan bile emin değildim.

''Ne?'' Öküz herif ne olucak.Efendim diyebilirdin.

''Yok birşey''dedim.

Kalkmış ve yanıma gelmişti tekli kolduğun kenarına oturmuş , ellerini saçımda gezdirmeye başlamıştı.Bu yaptığına kızsamda hoşuma gidiyordu.Elleri gittikçe boynuma inmeye başladı ve askılı tişörtümün kolunu düşürdü.Şu an , korktuğum ama bir o kadar da istediğim şey başıma geliyordu.Kahretsin istiyordum işte.Onu istiyordum.Oda beni istiyordu.Ama gerçek anlamda değil sadece beni elde etmek istiyordu,tek istediği buydu.Onun oyuncağı olan diğer kızlar gibi.O anda onu istiyordum ama kendime engel olmak zorundaydım ta ki onun beni sevdiğinden emin olana kadar,tabi ki bu da imkansızdı.

''Tarık ne yaptığını sanıyorsun?''dedim sinirli bir şekilde ama onu içten içe istediğimi belli etmemeye çalışarak.

''Sen benim sevgilimsin değil mi?Ayrıca daha kim bilir kaç kişiyle olmuşsundur.''Ben o kadar çok sinirlenmiştim ki onu şu an şuracıkta param parça etmek istiyordum.Ben daha önce kimseyle yatmamıştım.Birine gerçekten aşık olana kadarda bu olmıcaktı.Ayrıca sevgili olmamız bunu yapmamızı gerektirmezdi.

''Böyle bir karara nerden vardın ve sen beni ne kadar zamandır tanıyorsun ki böyle şeyler söyliyebiliyorsun?Ayrıca her sevgili...'' gözlerim kararmaya başlamıştı , umarım sadece tansiyonum düşmüştür diye dua ettim içimden..