Kabanata 1

6 1 0
                                    

He lied

"Baby, pick me please. You're already 13 and i know you want to be with me. Am I right?" Nakangiting sambit ni papa.

Isang taon na mula ng maghiwalay sina mama at papa. Umabot sa korte ang pagdedesisyon kung kanino ako mapupunta. I'm living with my mother  actually. I'm afraid to leave my mom, but I also wanted my fathers attention and care. The decision is all up to me.
Bago pa kami tumulak dito sa Regional Trial Court ni mama ay  ni orient na niya ako sa mga sasabihin ko sa harap ng husgado.
I can't blame my mom for doing that. Maybe she doesn't want to loose me.

"If I'm going to choose you, what will happen to mama?" Inosenteng tanong ko.

Ngumiti si papa "nothing baby. You can still see and chat with your mom."

"Why don't you just fix your relationship with mama, pa? I'm the one whose suffering."
Nanggigilid ang mga luha ko at anumang segundo ay babagsak na.
Can't I have them both? Life is so unfair.

"Look, altaire. I'm doing this for you, you need to choose me because I can give what you need. Unlike your mom, she can't even afford to buy you a nice clothes." May bahid na pait ang pagkakasabi niya.

Tinapunan ko ng tingin ang suot kong bestida.
Naninilaw ang kuwelyo at ang laylayan nito. Ito ang isa sa mga pinakamaayos Kong damit
pero tama si papa. Hirap nga si mama na bilhin ang mga pangangailangan ko. Paglalabada lamang ang trabaho ni mama.
Malayong malayo sa nakagisnan Kong buhay noong masaya pa kaming tatlo. Ako, si Papa at si Mama.
American si papa. Kinasal sila ni mama sa US ngunit nagdivorce last year.
Walang ibang choice si mama kundi umuwi ng Pinas at isinama ako. Namuhay kaming ordinaryo at pareho kaming nag adjust. Mahirap dahil nasanay ako sa aircondition na bahay, bacon at ham na ulam sa umaga at magandang school. Noong kauuwi namin ng Pinas ay mangiyak ngiyak si mama dahil kapwa kami Hindi sanay at parehong nangangapa.

Saglit akong iniwan ni mama at papa para kausapin ng judge. Questions are running from my innocent mind. Why do i have to choose?  Who will i choose? Im not sure but my mind says i need to pick papa because he can assure my future. But what about Mama?
Will she understand if im going to choose papa over her? I dont know!

"Think carefully hija. The decision is all up to you." anang judge na seryosong nakatitig saakin.

Gusto kong tumakbo at iwan pansamantala ang mundo para makapag isip ngunit nangangatog ang aking mga binti. Di ako makagalaw at ayaw gumana ng utak ko.
How will i deal with this?

"I'll give you an idea of choosing. Think for your future!" makahulugang utas ng matandang judge.
Bakit ganon? Pakiramdam ko pabor ang korte na kay papa ako sumama.
Hindi ako umimik at nag aabang sa sunod niyang sasabihin.
"hija. wag mo nang patagalin 'to. Sabihin mo mamaya sa harapan ng lahat na mas makakabuti para sa iyo kung ang papa mo ang pipiliin mo. I'm very sure your mom will be relieive kasi wala na siyang poproblemahin. Do you get what i mean?" judge.

Anong ibig sabihin ng judge? Pabigat ako kay mama? Pero bakit sabi niya kahit anong mangyari siya ang piliin ko?  Why is it that the judge is being unfair?

Tumunog ang wrist watch ng judge.
"It's time to choose." matigas niyang sabi.

Hinatid ako ni mama sa may deck. Kitang kita ko ang nakangiting mukha niya. What does her smile mean? Gusto ba talaga niyang siya ang piliin ko? O baka naman nakangiti siya dahil tama  ang sinabi ng judge?

Napaparanoid nako at Hindi na kaya ng mumunti kong  utak ang lahat ng ito. For God sake! I'm only thirteen.

Tumikhim ang judge at nagsimula ng magsalita tungkol sa mga bagay na diko maintindihan at dumating na sa puntong kinakatakutan ko, ang papiliin ako sa dalawang taong mahalaga saakin.

"Hija. To whom are you going with?" Pormal na tanong saakin ng judge.
Bumilis ang pintig ng puso ko at nag unahan ang mga luha ko sa pagbagsak.
Wala sa sarili kong  sinabing "I'm choosing Papa."

Tinignan ko si Mama at mababanaag sa kanyang ekspresyon ang labis na pagkagulat at  marahang tumulo ang kanyang mga luha.
Umiling siya at Hindi nakontrol ang sarili. Nilapitan niya ako at niyugyog ang mga balikat ko.
"Bakit? Altaire. Why did you choose him over me? Diba nag usap na tayo tungkol dito? Ano 'tong sinasabi mo? Hurry up at bawiin mo ang naunang sinabi mo!" Pagalit na sabi ni mama at may bahid na mga pait sa bawat luha na pumapatak at lumalandas sa kanyang mga pisngi.

"Mrs. Kavinsky, she can never change her first statement." Anang judge Kay mama.

"Ms. Cortes, correction." Pagtatama ni mama sa tinuran ng judge .

"Oh yes, Ms. Cortes. I'm sorry." Nakayukong sambit ng judge.

"What do you mean Hindi puwedeng baguhin ang stament ng anak ko. She's too young at di niya alam ang sinasabi niya. Go ahead Altaire and tell to them that you were just confused." Utos ni mama sakin.

Hindi ako maka imik. Kitang kita ko sa mukha ni mama ang sakit at pagmamakaawa.

"Stop it Amanda! See. I was right that you're brainwashing her all this time." Medyo nagtaas ng boses si papa.

Pinukpok ng judge ang lamesa at inawat ang mga magulang Kong nagkakainitan.
"I never brainwashed my daughter. If I know, binayaran mo ang lahat ng nandito to win my daughter. I can't believe you Thomas, you're such a dirty player!"  Matatabang na sambit ni mama.

Anong binayaran? Did my father paid the judge too that's why he is convincing me to choose papa a while ago?
Ang gulo! Sobrang gulo!

"She's my daughter too. She already made her decision. Just accept it."  May halong ngisi sa mukha ni papa.

"Accept it? To hell you go! Pagkatapos ilalayo mo siya sakin? Yun yung plano mo diba?"  Pabalang na sagot ni mama.

What are they talking about? Nag oover react lang si mama diba? Papa told me that I can still see and talk to my mother.

"This case is closed. Mr. Kavinsky, you have all the rights to your daughter." Panghuling utas ng judge.

"No! Altaire! Refused please!" Lumuhod na si mama sa harapan ko. God! Diko kayang nakikita siyang ganito

"Stop! The desicion is final." Matigas na sinabi ni papa.
Hinila nako ni papa palayo kay mama at diniretso ako sa kanyang sasakyan.

"Stop seeing you're mom!" Hindi iyon pakiusap kundi isa iyong utos na diko na kayang Hindi sundin.

One thing I know! My father lied to me.

Us Against All OddsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon