Unwanted Gift
It's been a year since I'm here. Medyo maayos na ang tungo ni papa saakin. Matapos niya akong pagbuhatan ng kamay sa gabing iyon ay kinausap niya ako ng kinaumagahan.
He said he won't force me to like Carisa, so he let me be cold to her woman.
Last month nga lang nagpakasal sila. Masakit parin sakin 'yon dahil Hindi ko pa tanggap.
I never attended their wedding. Malulungkot lang ako pag pumunta pako.I'm doing well at school. Naka adjust nako sa environment, tutal dati naman na akong nag aaral don. I gain some friends and we often hangout during weekends.
May nagvibrate sa table sa side ng kama ko. Its my phone. I grab it at nagulat nang nakita kung sino ang tumatawag.
"Hello, Marga." Wala sa sarili kong sagot. Ano kayang nakain ng babaeng ito at tumatawag hating gabi.
"I just wanted to say...." Pabitin niyang sambit.
"What? You're disturbing me." Singhal ko.
"HAPPY BIRTHDAY!!!!" napakalakas ng sigaw nila. Kasama niya ang buong tropa sa kung saan.
Pilipino si Marga at Drexler pawang mga kaibigan ko, habang american tsaka Asian naman yung iba.
Madami ang aming tropa ngunit sila ang pinaka close sakin."Ang aga naman? Bukas pa oy!" Reklamo ko.
"Its 12:02, so it mean January 9 na. Happy birthday Altaire Priya Cortes Evans!" Masayang bati ni Marga.Bahagya akong ngumiti. "Complete name talaga. Anyway, thank you so much Lucia Margarette Lazo Areola."
Tawang tawa siya sa kabilang linya. " I hate my first name." Pabalang niyang sagot.
Humagalpak ako sa tawa dahil alam Kong nainis siya sa pagtawag ko sa kanyang first name. "That's what you get from disturbing my peacefull sleep."
"Ayaw mo non? May nakaka alala sa birthday mo maliban sa mama mo." Wala sa sarili niyang sagot. Natahimik ako sa sinabi niya. Bigla kong naalala si mama.
Lagi niya akong binabati ng midnight kapag birthday. Ngayon lang ako Hindi nakatanggap ng greeting mula Kay mama.
"Hello?Altaire? Still there? Did i say something weird? I'm sorry." Dirediretsong tanong niya.
"No its OK. Thanks for calling me. See you tomorrow? My treat." mejo mahinahon kong sagot.
"Sure. Let's celebrate tomorrow then. OK sleep again. I'll hang up. Bye." -Marga.
At mabilis naputol ang tawag.Bahagya akong ngumiti ng mapait dahil naalala ko si mama. Kamusta na kaya siya?
Isang taon na akong walang balita sa kaniya. I hope she's OK. I miss her so much.
Hindi ko namalayan ang marahas na pagtulo ng aking mga luha.Binaling ko ang aking atensyon sa litratong nasa aking side table. Mas lalo lang akong humagulgol dahil nakita ko ang masayang picture naming pamilya.
Masasabi kong naka adjust na ako, pero may something parin sa puso ko ang kumikirot at iyon ang pag iwan ko Kay mama.
Nasilaw ako sa sinag ng araw na tumatama sa aking mukha. I stretch my arms. "Happy birthday self!" Napabuntong hininga ako.
I rush to the bathroom to wash my face. Kitang kita ko ang pamumugto ng mga mata ko sa salamin ng aking bathroom. Nakatulugan ko pala ang pag iyak.
I went down stair to have some breakfast at laking gulat ko ng madatnan ko ang napakatahimik na hapag kainan.
Walang tao. Hmm... This is new huh?
Maybe may surprise na inihanda para sa akin.
My lips curved because of that thought.Tinungo ko ang garden sa likod ng bahay pero nadatnan ko lang ang plain na mga halaman at ang bakanteng bench at table. No one is here.
BINABASA MO ANG
Us Against All Odds
RomanceDigmaan. Earth is a battlefield, sigurado yan. Pero masayang lumaban kung kasama mo ang taong mahal mo. Yung tipong kayo laban sa buong mundo. Yung pakiramdam na kahit alam mong dehado basta't magkasama kayo magiging worth it lahat bandang huli. ...