TAG 9
Krystal’s POV
Im fine. I guess? Sana.
Bakit kasi bumalik pa siya?
Akala ko okay na. Akala ko lang pala.
“Huy your spacing out.”
Nagulat naman ako sa pageksena ni Ghostie.
“So?” I asked without looking at him. Nasa rooftop ako. Ewan ko ba kung anong ginagawa ko dito.
Bakit ako bumalik dito?
“Iniisip mo pa rin yung lalaking yon? Gwapo pa ako don eh.” Pagmamayabang niya.
“Whatever.” Wala sa mood na sabi ko.
“Wag ka na ngang mag moment diyan. Tara?” he said in a convincing tone.
“I don’t wan’t to.” I said. Still, not looking at him.
Lumutang naman siya at pumunta sa harap ko. Nakatingin kasi ako sa baba ng rooftop. I saw different kinds of view.
“Bakit ba ayaw mong tumingin? Kanina ka pa nakatingin diyan. Wala namang magandang view. Kung sa akin ka nalang tumingin, edi maganda ang view.” Seryosong sabi niya.
Napatingin naman ako sakanya. So yabang! As always.
“You don’t care.” I said na wala pa ring gana at bumalik ang tingin ko sa baba.
“Hala! Balak mong magpakamatay?!” Gulat niyang tanong habang nakalutang pa din sa harapan ko.
“Like err? Me? Magpapakamatay? Never! Para lang sa lalaking yon? I love my life!” I said in a maarte tone with matching roll eyes.
I love my life no. Hindi ako magpapakamatay para lang sa lalaking yon. A-S-A.
“Ayy. Hindi ba? Akala ko pa naman may nadadamayan na ako. Saying!” He said in a disappointed tone.
Seriously?
“Duh! Kung nahahawakan lang kita, kanina pa kita nabatukan. Pasalamat ka hindi kita nahahawakan! Your so nakakainis!” I shouted at him na naiirita na.
He’s so nakakairita talaga. Medyo nakalimutan ko na nagmomoment pala ako. Panira kasi siya ng moment.
“Edi salamat!” sarcastic niyang sabi.
*death glare*
“Joke lang! Tama na nga yang pagmomoment mo. Umalis na tayo sa rooftop. Baka matuluyan ka na dito. Dalawa na tayong maghahanap ng katarungan.” He said.
“Hahaha. Joke lang ulit!” pahabol niyang sabi habang tawa ng tawa.
Talagang babatukan ko na to, kahit hindi ko siya nahahawakan. GRRR.
“Joke nga lang. Tara na nga. Nakakatamad naman dito eh.” Sabi niya na parang nabobored na nga dito.
“Fine. Tara na nga. Saan tayo pupunta?” I asked. Nakatingin na ako sakanya. Nagact naman siya na kunwari nagiisip. Psh.
Pumayag na ako. Ayaw ko ng magmoment dito. Waste of time lang, I realize. Bakit pa kasi ako bumalik sa rooftop na ‘to. Halatang hindi pa maka move on eh. Pero nakamove on na ako no!
