"Bu hastalık çok nadirdir. Binde bir bile görünmez. Kısa süreli uzuv kayıpları yaşayacaksınız. Ondan bir süre sonrada bayılmalar. Ve en sonunda... Yani fazla bir ömrünüz kalmadı. Bu hastalığın bir tedavisi de yok. Üzgünüm bay jeon. "
Bir süredir tutmaya çalıştığım gözyaşlarım yanaklarımdan aşağı doğru akmaya başladılar.
"Ama merak etmeyin. Bu hastalık kalıtsal değil. Yani eğer çocuğunuz olursa ona geçmez."
Neden ben? Neden bu hastalık?
Hayat benden yıllar önce ailemi aldı. Kahkahalarımı, neşemi... Şimdi ise canımı alacaktı. Ama neden?
Doktor yoongiye teşekkür ettikten sonra hastaneden çıktım. Her ne kadar doktor hastaneye yatmamı söylese de kabul edemezdim. Son kalan ömrümü hastaneye harcayamam.
Eve girince kapıyı kapattım. Sonra ise sırtımı kapıya yaslayarak aşağı doğru kaydım. Benimle eş zamanda gözyaşlarımda yanaklarımdan iniyordu. Hıçkırıklarla ağlamaya başladım. Tanrım neden ben? Elimdeki doktorun verdiği kağıtlara baktım. Hepsinde farklı birşeyler yazıyordu ama anlamları aynıydı. "Öleceksin" kağıtları bir köşeye attım. Ve kalkıp yatağıma girdim. Ve ağlamaya devam ettim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
True Love?//JİKOOK
Fanfictionpark jimin park hastanesinin sahibi ve bir iş adamı. arzuladığı herşeyi elde eden biri. peki ya jimin hastanesinde yatan jungkooku arzularsa?
