Senden Kendimi Almayı Unutmuşum ||gxg||

//16//

Denizin ağzından;

Mutluluğu bir insana sığdırılır mı? Sığdırılır. Kendimden biliyorum. Mutluluğumu ona sığdırdım. Acımı, göz yaşımı, sevgimi, aşkımı., özlemimi... Hepsini. Çünkü yıllarca bunu bekledim. Bunun için hayatta kaldım. Kaçıp gelmek istedim her seferinde. Geldim de zaten. Şimdi oturmuş onun güzel saçlarında ellerimi gezdiriyorum.

Huzur benim için bu. Eskiden, yani yaklaşık iki yıl önce, bunun bir aşk olmadığını düşünmüştüm. Yılların özlemi ve takıntılı oluşum gibi geliyordu. Bu hataya bu düşünceye nerden vardım bilmiyorum. Sonra da nerde yaşadığını öğrendim ve bu düşünce nasıl geldiyse öyle gitti.

Şimdi onun güzel yüzüne bakınca bile 'iyiki' diyorum. İyiki...

Eğilip uyuduğu için hafifçe aralanmış dudaklarına bir Buse kondurdum. Başını yastığa koyup üzerine de pikeyi örttüm. Sebepsizce durup onu izledim bir kaç saniye, belki de dakikalarca, saymadım sayma gereği duymadım. Derin bir iç çekip paytak ve isteksiz adımlarla fortmantoluğa gidip, asılı montumu alıp üzerime geçirdim. Şimdi yapacak tek şey var. Damlayı bu boktan iyice çıkarmak.

Kapıyı açıp çıktıktan sonra eve son bir bakış attım.

"Hadi bakalım Deniz, yapalım şunu."

//Ehehehhe selam. Nasılsınız? Bölüm atmadığım doğru. Çünkü geçirdiğim en b*ktan dönemleri geçiriyorum. Açıklaması yapılamaz dönemler. Ama şunu söyleyebilirim; aile bireylerim eşcinsel olduğumu artık biliyor ve getirdiği sorunları anlatmama gerek yok. Az çok tahmin edebilirsiniz. Neyse. Bu bölüm bir daha ki bölümün part 1 ama diğer bölüm ne zaman gelir bilmiyorum. Bir çoğunuz kitapı unutmuştur büyük olasılıkla. Finalden sonra tekrar okumanızı tavsiye ederim. Seviyorum sizi *-*//