"Itext mo kaya siya, ang dami na niyang namimiss na lessons.." Kausap ko ngayon si Clarize nandito kami sa club house na malapit sa bahay namin dito sa Village. Dalawang araw na kasing hindi pumapasok sa klase si Celix, I wonder why?
"Ayoko nga, mamaya kung ano isipin nun ehh.."
Knowing Celix aasarin nanaman ako nun na concern daw ako sakanya chu chu, kaya no way..
"Mamaya may problema yun kaya hindi nakakapasok, hindi ka man lang ba concern kahit bilang isang kaibigan lang?, hindi ba nung may problema ka sa pamilya mo nandyan siya sa tabi mo? Why don't you do the same.." I sighed.
Actually I'm very much thankful nung mga panahong ang gulo gulo na ng lahat si Celix yung nandun para damayan ako.. May problema kaya siya? Oh baka naman tamad lang pumasok? Hayyss..
"Baka naman tinatamad lang siya pumasok tsaka dalawang araw pa lang naman siyang wala.." I said..
"Kaya nga tanungin mo, pano malalaman kung mang huhula ka lang diyan? Text mo na.."
Napaka kulit din ng isang to ehhh, so I did, I text him.. May number ako sakanya kasi siya nag save sa contacts ko, O diba napaka pakilamero nun ng cellphone.. Pero buti nalang pala..
Me;
Hoyy bakit hindi ka pumasok kanina tsaka kahapon? Tinatamad ka nanaman nohh?? 😂😁
And hit send..
"Ano naitext mo na?" Isa pa tong kaibigan kong to napaka kulit, parehas na parehas sila ni Celix..
"Oo--" Hindi pa ako natatapos sa sasabihin ko ng sumabat na siya..
"Anong sabi?"
"Wala pa, kakulit.." Sabi ko at tinignan yung phone ko, wala pang reply si Celix, kaya naman nag kwentuhan muna kami hanggang sa nagyaya nadin akong umuwi dahil gusto ko nading matulog, buti nalang at half day kami kanina tamad na tamad na ako kaninang makinig sa mga lessons kung hindi lang talaga magagalit sa akin si Dad hindi na talaga ako papasok kanina..
While walking by myself I just can't help to remember Dex, I really miss him so much.. It's already been a few months since we broke up but I can't still get over, masyadong mababaw pa ang sugat.
Without me knowing, I was already on the road where we had so many memories. And I saw him hugging me..
The tears I've tried to swallow keeps falling as the painful memories keeps coming back.
Dahil hindi ko na kaya ang sakit mas binilisan kong maglakad para makaalis sa lugar na yun, sa lugar kung saan ipinapaalala lahat ng masasayang ala-ala namin ni Dex.. Masakit mang isipin na ala-ala na lang ang lahat pero kailangan ko ng tanggapin na hindi talaga kami para sa isat-isa..
Nang makarating na ako bahay umakyat agad ako sa itaas, ayoko namang makita nila ate na mugto yung mata ko dahil sa kakaiyak..
Binagsak ko agad ang katawan ko sa kama at tumitig sa kisame.. Nawala ang atensyon ko sa kisame ng may nag text, galing kay Celix..
Celix;
Slr. May game kasi kami sa kabilang bayan kanina.
BINABASA MO ANG
For Lifetime
Short StorySometimes Life Just Seems Like Chapters. Some are Good, Some are Bad, a collection of mistakes.. But All Come Together To Create The Story Of Our Lives...