"Uzun zamandır tek tip çalışan hislerim bana ilk defa iyi şeyler söylüyor anne."
Sonunda saatin ikisinde eve gelen oğlan gülümsüyor biraz.
Kendine güveni kalmasa da dürüst oluyor kendine.
"Gözleri... çok güzeldi."
Aklına yeşil zarf geliyor. Tekrar açıyor, okuyor. Tekrar, tekrar... ve, tekrar.
Düşünüyor: "Kim bana böyle bir şey yazar ki?"
Sonra cevap veriyor: "Kim sana böyle bir şey yazar ki?"
Anlıyor yalnızlığın, lûgatındaki anlamını bir kez daha. Ve, dönüyor duvara.
...
"İşte bir gün daha sensin bitti, anne."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeşil Zarf [KyoRen]
Fanfiction"İletişimde en önemli unsur, söylenmeyeni duymaktır." -Peter Drucker (Kapak için tşk bbq : @KageNoKaminari )