Yeşil Zarf [KyoRen]

Part II , Ölsem Biri Ağlar mı?

Zümrüt, uyandı. Yine kırmızının en koyu tonuyla uyanmıştı. Acının ve nefretin en saf haliyle. Baş ucundaki yeşil zarfa baktı.

Yoksa uyurgezer bir şizofren miydi şimdi.

Açtı zarfı, onu ilaçlara bağımlı yapan ve şimdi titreyen ürkek çocuğun elleriyle.

Aynı çocuğun kalbi de ürkekti şimdi.

"Bir şarkının en belirsiz ancak en güzel sesisin.

Bir senfoninin en duyulmayan ancak en gerekli notasısın.

Bir şiirin en bilinmeyen ancak en duygulu dörtlüğüsün.

Ve, 

Bir gülün en hüzünlü ancak en kızıl taç yaprağısın.

Lütfen,

Lütfen sever misin kendini?"

...

Çocuk ağlıyordu. Birkaç yıldır aya fısıldadığı sırlarını şimdi güneşe açıyordu.

.  .  .

"Neden ben, anne?"