Daha çok küçüktüm... Bir ailem vardı. Çok uzaktan mutlu gözüksekte hiç kimse içiride ne fırtınalar kopuyor bilemezdi..
Hayatın zorluklarını o küçücük yaşta gördüm omuzlarımda o yükü hissettim. Babam çok sinirli ve huysuz biriydi, anneme her sinirlendiğinde vurup şiddet uygulamaya çalışırdı aralarına giremezdim. O büyük korku ile bi köşeye çekilip.. Olanları izlerdim anneme öyle hor davranmasını içim kaldırmıyordu.... Ama 8 yaşındaki bi çocuk annesinin eziyet edildiğini nasıl karşı koyabilsin ki.
Zamanla büyümüştüm. Kendimi savunabiliyordum. Ama anneme birşey yapamıyordum bir çok kez kendimden vazgeçmeye çalıştım fakat anneme ettiği zulümler aklıma geldikçe güçlü olup karşına geçebilmek için yapamıyordum.. Çaresizce......
