Can Kırığı// yarı texting

1,4

Yavaş ve sakin adımlarla okul koridorunda yürümeye başladım. Adımın bağırılması üzerine arkamı döndüm. Bana seslenenin kerem olduğunu farkedince ellerim titremeye başlamıştı. Yanında sarpla beraber yanıma gelip kolunu omzuma atmıştı.

"Ne yapıyormuş bakalım benin küçüğüm "

Diye konuşunca bayılmamak için kendimi sıkmıştım. Bir yandan da cevap verdim sinirle

"1,72 boyunda ki bir kıza küçüğüm demeye utanmıyormusun sen "

Diye sitem ettim, bir yandan konuşuyorduk bir yandan da benim sınıfıma doğru ilerliyorduk. Dediğime gülüp saçımı karıştırmaya başlamıştı ben ise kurtulmaya çalışıyordum. Sarp ise halimize gülüyordu

"Sen ne kadar büyürsen büyü veya uzarsan uza hep benim küçük kız kardeşim olarak kalacaksın hem ben 1,85im her halükarda küçüksün"

Bunu biliyordum onun için kız kardeşten öteye gidemeyeceğimi biliyordum ama olsundu ona kardeşi olarakta olsa bu kadar yakın olmak güzeldi. Bir şey diyemedim ama yüzümdeki gülümseme buruk bir tebessüme dönüşmüştü. Sınıfımın önüne gelince başımın üstüne bir öpücük bırakıp konuştu

"Tenefüste gelemeye biliriz antreman var güzelim. Tamam mı? "

Başımı onaylar anlamda sallayınca sarpa dönmüştü ve gülüşerek kendi katlarına çıkmak için merdivene doğru ilerlediler.

Bende sınıfa girip kapı tarafında  en arkanın bir ön sırasında olan sırama oturdum. Sonra ise düşündüm

Ben onun için küçük kız kardeşten ileri gidemeyecektim öyle annelerimiz falan tanışmıyordu yani ailelerimiz tarafından tanıştırılmamıştık.

Daha 5 yaşındayken benden 1 veya 2 yaşından büyük çocuklar topumu almak için bana vuruyorlardı ve oda yanıma gelip beni koruyup onları kovmuştu.

Ben ise oturup ağlmıştım. Bir an o anlar canlanmıştı gözümde

"Sana o topu bize ver dedik"

diye bağıran çocuklara başımı olumsuz anlamda sallayarak topumu küçük kollarımla saklamaya çalıştım.

"Onu bana annem aldı biz yakartop oynayacağız veremem"

Diye sessizce söylenmiştim, benden büyük ve erkekkerdi her şekilde benden daha güçlüydüler. Çocukların bana vurması üzerine geri geri gittim

"Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz, rahat bırakın onu"

Konuşanı tanımıyordum ama çocuklara vurduğu için çocuklar bana vurmayı kesmiş ve koşuşturmaya başlamışlardı.

Çocuk hemen yanıma gelip bir şeyim olup olmadığına bakmaya başladı ben ise o anki korkuyla ona sarılmıştım

Oda ilk şaşırsada sonra sarılmıştı. Ben ise hala alıyordum.

"Neden hala ağlıyorsun"

Derin bir iç çekip

"Annem bana eğer uslu durursam bana top alıp yakartop oynayacağımızı hatta çook uslu biri olursam babamın bile gelip benimle oynayacağını  söylemişti ama babam hiç gelmedi.Ben gerçektende çok uslu durdum valla "

O ise gülümseyip

"Söz ben seninle oynarım " Demişti ama bir kişi daha bulamadığımız için oymayamamıştık.

O buraya yeni taşınmıştı ve arkadaşı yoktu hiç, benim ise en başından beri yoktu benimle oynamak istemiyorlardı. Bir zaman sonra ise arkadaş edinince kerem unutmuştu sözünü ama yinede beni hep korumuştu

Sersemce gülümsedim. Kerem yeni arkadaş edinince  bana verdiği sözü unutmuştu ama yinede beni koruyup bu zamana kadar yanımda olması güzeldi. Her ne kadar bir abi gibi olsada

Belki o da annem gibiydi verdiği sözü tutmamıştı ama babam gibi de bırakıp gitmemişti. O her ne kadar bilmese de babamı beklememeyi onun sayesinde başarmıştım

Özür dilerim baba kızın artık seni beklemiyor.

🥀🥀

*özür dilerim baba kızın artık seni beklemiyor*

Parmaklarım gitti amk zjzndbf

Bir de kısa hikaye olucak dediydim zmznxbxb

Galiba artık sadece texting olarak atıcam böyle yazınca alıştığım için uzuyor da uzuyor ama böylede yazıcam merak etmeyin 🌸🌸

Beklemeyi bıraktığınız biri yada birileri varmı, oldumu? 💦

Seviliyorsunuz⭐