rahibe

3.Bölüm: Hayalet gibi

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Ben arabanın üzerinde yatarken gözlerimi içinde açmıştım ve ortalıkta kimse gözükmüyordu. Okan diye seslendim ama ses yoktu. Telefon numarası yoktu. Abim defalarca aramıştı bu yüzden eve dönmeliydim.

Geldiğim yolları hemen hemen hatırlıyor gibiydim. Ön tarafa geçtim ve arabanın anahtarı üzerinde duruyordu. Arabayı çalıştırıp eve geldim. Arka sokağa park etmiştim. Çok güzel dikkat çekici bi spor arabaydı. Bu yüzden de başına birşey gelmesinden korkuyordum.

••

Şubat tatiline girmiştik. Annemleri ve eski arkadaşlarımı çok özlemiştim. Onları görmek için abimle İzmir'e geldik. Okullar başlayana kadar burda kaldık.

Okulların açılmasına 2 gün kalmıştı. İstanbula geri döndük. Direk Peykerlere gittim. Okan'ı partiden sonra kimse görmemiş. Arabasınıda bırakıp nereye gitmişti!?

••

Ertesi gün abim arkadaşıyla kalacaktı evde yoktu. Bende film izliyordum. Kapı çaldı ve gelen Okan'dı. Hafif sarhoştu,

-Arabamın anahtarını verir misin?

-Nerdesin sen! beni niye orda yalnız bıraktın, ne yapmaya çalışıyosun sen?

Söylenip bağırıp çağırıp duruyordum. Sadece boş boş yüzüme bakıyordu. Yine hiç bi tepki vermiyordu. Sinirimden anahtarı yüzüne fırlatıp kapıyı suratına kapattım. Tüm soru cümlelerinin kafamda turlar atmasından gerçekten çok sıkılmıştım. Hiç beklemediğim anda beklemediğim şeyler yapıyordu.

Kalktım, her zaman ki gibi Peykeri aldım okula geçtik. Gece düşünmekten uyuyamadım. Uykusuz kaldığım her halimden belliydi. Sürekli esniyor, sürekli uyukluyordum. Okan da okula gelmemişti. Gün çok uzundu sanki. Çıkışta motora doğru yürürken arabasına dayanmış bi şekilde Okan bana bakıyordu. Baktım gözlerimi devirdim ve kaskımı takıp hemen motora atladım hızlıca hareket edip eve geldim. Onun gizemli hareketleriyle uğraşasım yoktu.

Ertesi gün okula yemekten sonra geldi. O gün Peyker hastaydı bu yüzden okulda yoktu. Dersin ortasında girip hiçbişey demeden yanıma oturdu. Herkes yine bönbön bakıyordu. Yine kıpkırmızı olmuştum. Döndü,

-Çıkışta işin var mı rahibe?

-Rahibe dediğin sürece var!

Hiçbişey olmamış gibi gelmiş ne diyordu, ben hangi noktaya takılmıştım! Jeton geçte olsa düşmüştü ve hemen ben,

-Bide sen nasıl gelebiliyosun yeniden hiçbirşey olmamış gibi?

-Arabamın orda bekleyeceğim.

Hiç şaşırmamalı! klasik Okan cevapları verip sınıftan yine hiç birşey söylemeden çıkmıştı. Öğretmen arkasından söyleniyor kızıyordu. Biri öğretmene nafile olduğunu anlatsa?!

Bişey konuşmak için mi çağırıyordu? yoksa hiç beklemediğim yine o uçurum kenarına gitmek gibi bi planı vardı?

••

Çıkışta arabasının yanında beni bekliyordu ben,

-Arabayla gel benimle, motoru eve bırakıp gideriz.

Yine hiç bişey söylemeden arabayla arkamdan geliyordu. Motoru eve bıraktım ve arabasına bindim. Nereye gittiğimizi sormuyordum çünkü söylemeyecekti. Bir cafenin önünde durduk ve önünde durduğumuz cafeye girdik.

-Ne yersin?

-Makarna, makarna severim.

Kendisinede söylediğim makarnadan söyledi. Gerçekten çok lezzetliydi. Makarnaları yedik ve kalktık.

-Bu sefer nereye?

-İçmek ister misin?

-Saat 6da mı?

Yine cevap vermeden arabasına atladı. Bende yanına bindim. Küçük bi bara gittik. Birer bira içtik. Bünyesi baya zayıftı hafiften sarhoş olmuştu.

-Seni seviyorum

Ne! Okan beni sevdiğini söylemişti. Çok heyecanlıydım. Bende aslında onu seviyordum ama gizeminden nefret ediyordum.

-Neden böyle gizemlisin? Neden net değilsin? Ne yaptığını anlayamıyorum.

-Herşeyi açıklayacağın

Neyi açıklayacaktı? gözlerimi diktim ve onun dudaklarının arasından çıkacak olan sözlere yoğunlaştım.