@19 (End)

5.8K 636 150
                                    

Zawgyii ~

..
..

မေပါင္းစပ္ႏိုင္တဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်စ္ကို
ေျပာတာျဖစ္မယ္.....
ခ်စ္ေနပါေသာ္လဲ.....
ျမတ္ႏိုးေနပါေသာ္လဲ....
ကံၾကမၼာဟာ မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ပါ.....
ငိုေႂကြးေနရံုကလြဲၿပီး ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲေလ ။

" ငါ့လက္ကို ကိုင္ထား Jimin!"

ငိုရလြန္းလို႔ နီရဲေနတဲ႔ မ်က္ႏွာ ....
နာက်င္ေနတဲ့ႏွလံုးသားနဲ႔ Min Yoongi ကမ္းေပးတဲ့ လက္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ ။

ထိုအခါသူ့လက္ဖဝါးႀကီးထဲ နစ္ျမႇပ္သြားတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို Min Yoongi ဟာ
ျပံဳးျကည့္ေနျပန္တယ္ ။

မျပံဳးပါနဲ႔.....။
အဲ့ဒီအျပံဳးေတြကို ကြၽန္ေတာ္မျမင္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ။

ခန္းမအတြင္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔လူေတြဟာလဲ
လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးတဲ့အလား တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္
ထားတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို့ လက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း
ဝမ္းနည္းေနၾကတယ္ ။

အဆံုးသတ္မလွေတာ့မဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ရင္နာစြာနဲ႔
ဇာတ္သိမ္းဖို႔အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ေနခဲ့ၿပီ ။

က်ြန္ေတာ့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး ျပံဳးျပေနတဲ့ နဂါးႀကီး
မ်က္ႏွာက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေတြကို တစ္စစီဆြဲျဖဲေနသလိုပဲ ။

ငိုေႂကြးရံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္....
နဂါးႀကီးရဲ႕အျပံဳးကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပဲတံု႔ျပန္ႏိုင္
ခဲ့တယ္ ။

" အခ်ိန္လဲအလံုအေလာက္ ယူၿပီးၿပီဆိုေတာ့
မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးေလာက္
ေရာေပါ့ "

ေတာင္ေဝွ့ကို မာန္ပါပါကိုင္ထားၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ွိရာ ငံု႔ၾကည့္ရင္းေျပာတဲ့ ဘိုးဘိုး
စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့
နဂါးႀကီးလက္ေတြ အနည္းငယ္ပုိတင္းက်ပ္သြားတယ္ ။

" ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ ဘိုးဘုိး....
Park jimin ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ "

တည္ၿငိမ္ၿပီးျပတ္သားလွတဲ့ စကားသံဟာ ခန္းမအတြင္း
မွာဟိန္းထြက္လာတယ္ ။

ᴍʏ ᴅʀᴀɢᴏɴ // ( ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ ) Where stories live. Discover now