ᴍʏ ᴅʀᴀɢᴏɴ // ( ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ )

@5

Zawgyii ~

..
..

ေျမျပင္ေပၚျပန္႔က်ဲေနတဲ့သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ
ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ေျခသံေတြကလိုတာ
ထက္ ပိုက်ယ္ေလာင္ေနတယ္ ...။

Coi ဆိုတဲ့လင္းပိုင္ႀကီးယူလာေပးတဲ့ ဖဲသား
အျဖဴေရာင္ဝတ္ရံုရွည္ကို ဒရြတ္တိုက္ဆြဲ
ေနရသည္မွာလဲအလုပ္တစ္ခု....။

ကိုယ့္ကမၻာမဟုတ္တဲ့ သူတို႔ကမၻာမွာ က်န္ရွိတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္သက္တမ္းတစ္ခုလံုးကို ကုန္ဆံုး
ရေတာ့မည္တဲ့လား....??

ဤေနရာ....
ေတာအုပ္သဖြယ္တည္ရွိေနၿပီး ဘယ္အတိုင္း
အတာတစ္ခုအထိက်ယ္ျပန္႔သလဲ ေသခ်ာ
မသိ.... အေဆာက္အဦးဆိုလို႔  ဒီနန္းေဆာင္
ႀကီးတစ္ခုပဲရွိၿပီး က်န္တဲ့ေနရာေတြအကုန္
လံုးက သစ္ပင္ေတြခ်ည္းရယ္....

ထို႔ေၾကာင့္ ဝတ္ရံုရွည္ကိုမကာ ေရွ႕သို႔
အနည္းငယ္ထပ္ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္...။

ေဟာ...
စီးဆင္းေနတဲ့ျမစ္ျပင္က်ယ္ႀကီးရယ္ပါေလ....။

ဘာလို႔မွန္းမသိ....ထိုျမစ္ႀကီးကို ၾကာၾကာ
ၾကည့္မေနခ်င္...စိတ္နာသလိုလိုပဲ.... ။

Mochi ေလးကိုလဲသနားတယ္....
ေက်းဇူးပဲတင္ရမည္လား...အျပစ္ပဲတင္
ရမည္လားေသခ်ာမသိ....။

မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ...ဒါကၽြန္ေတာ္ကံေပါ့
ဆိုၿပီး ေျဖသိမ့္၍သာ ဒီဘဝ ဒီမၽွနဲ႔ပဲ
ေက်နပ္ရေတာ့သည္....
ငယ္ငယ္ထဲက မိဘမဲ့....
ေသေတာ့လဲ တစ္ခါတည္းမေသ....
အသက္ရွင္ျပန္ေတာ့လဲ ဘယ္ေနရာေရာက္
လို႔ေရာက္ေနမွန္းမသိ....
ထူးဆန္းတဲ့အျဖစ္ပ်က္ႀကီးေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ေန
ရသည္....။

ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ....Hoseok Hyung
ကိုသြားသတိရျပန္သည္....
သူေျပာတဲ့ နဂါးပံုျပင္ေတြထဲကၽြန္ေတာ္ေရာက္
ေနသလားပဲ...အဲ့လိုမွန္းသိ Hoseok
Hyung ေပးတဲ့ နဂါးစာအုပ္ေလးကို
ထုတ္ဖတ္ခဲ့ပါတယ္....

ေျပာသာေျပာရတယ္....
နဂါးဆိုတာ ျဖဴသလား မဲသလားေတာင္
ကၽြန္ေတာ္မသိ....။

လင္းပိုင္ Coi ႀကီးေျပာပံုအရ... အခုခ်ိန္က
စၿပီးကၽြန္ေတာ့္ သခင္က နဂါးတဲ့....
နာမည္က Min Yoongi ...
စိတ္ႀကီးတယ္.... ေဒါသႀကီးတယ္....
အျမဲတမ္းမ်က္ႏွာထားကတင္းမာေနၿပီး
အရမ္းလဲက်က္သေရရွိတယ္တဲ့.....
သခင္စိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ဖို႔လဲ ကၽြန္ေတာ့္
ကိုမွာသြားေသးတယ္.... ။