Liga Młodych: Nowa Era

03

3 luty, ??:??

Obudziłam się i rozejrzałam się. Byłam w małym pokoju, wszystkie ściany w nim były białe i zamiast jednej z nich była wielka szyba, a w niej szklane drzwi. Pod samym sufitem w szklanej ścianie były zrobione małe dziurki. Gdy próbowałam wstać poczułam ze coś uciska mi szyje. Dotknęłam tego, poczułam cieką metalowa obroże. Chwyciłam za nią i próbowałam za nią pociągnąć. Zaczęłam się kręcić ciągnąc to wywracając się na koniec.

Usłyszałam jakiś śmiech zza ściany. Spojrzałam w kierunku głosu i zauważyłam chłopaka za mała częścią metalowych prętów tuż przy suficie.

— No bardzo śmieszne wiesz.

— Wiem – odpowiedział uśmiechając się.

— Kim ty w ogóle jesteś?

— Thomas, numer dwadzieścia pięć, jestem ze sfory Silver.

— Co znaczy... dobra nie ważne. Gdzie jesteśmy?

Patrzył na mnie pustym wzrokiem, a potem jakby sobie coś uświadomił...

— Mieszkam tutaj jakieś trzy lata, a dalej nie wiem. Byłem w tych laboratoriach od kiedy miałem sześć lat, ale wtedy bylem gdzie indziej.

— Jak to odkąd miałeś sześć lat?

— Dowiesz się w swoim czasie.

Przez chwile zapadła cisza, ale jedna rzecz ciągle nie dawała mi spokoju.

— Czemu tu jestem? – spytałam.

— Powiedzmy ze miałaś pecha. Wybrało cię coś, na co nikt z tego świata nie jest gotowy. Masz teraz jedną z najsilniejszych mocy na świecie. Dlatego tu jesteś.

— Naprawdę? Moce? – powiedziałam najbardziej ironicznie jak mogłam. — Takie rzeczy nie zdarzają się takim osobą jak ja.

— No wiesz, miałaś 0,0000001% szans. Dziewczyno to się nazywa pech.

Chłopak chciał coś jeszcze powiedzieć, gdy nagle uśmiech zniknął z jego twarzy i całkowicie poważnie powiedział:

— Posłuchaj, nic nie mówi i nic nie rób. Idź szybko i cicho na drugi koniec pokoju oraz udawaj ze mnie nie widziałaś. Tak będzie bezpieczniej. Pośpiesz się nie ma czasu. — puścił kraty.

Przed szybą stanęło kilka osób, jedna w białym fartuchu i trzy w czarnych strojach podobnych do stroju S.W.A.T.u.

Otworzyli drzwi, a ja bez zastanowienia próbowałam wybiec, lecz w drzwiach jedna z tych osób popchnęła mnie na ścianę. Zanim się podniosłam założył mi kajdany dla meta ludzi.

Wyprowadzili mnie z celi na długi biały korytarz, w którym stal również Thomas. Gdy tylko go zobaczyłam uspokoiłam się trochę.

Zaprowadzili nas do ogromnej białej hali, ściągnęli nam kajdany i obroże.

Thomas odwrócił się w moją stronę i wyciągnął rękę.

— To jak się w końcu nazywasz?

— Mei – powiedziałam i podałam mu rękę.

Jego oczy mignęły na pomarańczowo. Poczułam dziwne ciepło przechodzące przez całe ciało oraz czułam z nim dziwną więź, jakbym znała go już od dawna.

— Zaczynajmy trening.

3 dni później

Perspektywa Lektora

Thomas i Mei stali naprzeciw siebie na środku sali treningowej, oboje wyciągnęli ręce do przodu zostawiajac odstęp miedzy nimi. W tej przerwie zaczęła pojawiać się energia zrobiona z miliardów małych niebieskich świecących kropek, która po chwili zaczęła przybierać jakiś kształt.

— Tak! Udało się! – krzyknęła Mei.

Nagle energia bardzo szybko rozproszyła się odpychając Thomasa i Mei tak ze walnęli w ściany sali.

— Skup się. Pamiętaj o skupieniu – powiedział Thomas podnosząc się.

— No wiem, wiem... przepraszam...

— Dobra spróbujmy jeszcze raz.

Będziemy wstawiać rozdziały co max dwa tygodnie

Trzy tygodnie później:

░░░░░░░░░░░░░▄▄▄▄▄▄▄░░░░░░░░░
░░░░░░░░░▄▀▀▀░░░░░░░▀▄░░░░░░░
░░░░░░░▄▀░░░░░░░░░░░░▀▄░░░░░░
░░░░░░▄▀░░░░░░░░░░▄▀▀▄▀▄░░░░░
░░░░▄▀░░░░░░░░░░▄▀░░██▄▀▄░░░░
░░░▄▀░░▄▀▀▀▄░░░░█░░░▀▀░█▀▄░░░
░░░█░░█▄░░░░█░░░▀▄░░░░░▐░█░░░
░░▐▌░░█▀░░░▄▀░░░░░▀▄▄▄▄▀░░█░░
░░▐▌░░█░░░▄▀░░░░░░░░░░░░░░█░░
░░▐▌░░░▀▀▀░░░░░░░░░░░░░░░░▐▌░
░░▐▌░░░░░░░░░░░░░░░▄░░░░░░▐▌░
░░▐▌░░░░░░░░░▄░░░░░█░░░░░░▐▌░
░░░█░░░░░░░░░▀█▄░░▄█░░░░░░▐▌░
░░░▐▌░░░░░░░░░░▀▀▀▀░░░░░░░▐▌░
░░░░█░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░█░░
░░░░▐▌▀▄░░░░░░░░░░░░░░░░░▐▌░░
░░░░░█░░▀░░░░░░░░░░░░░░░░▀░░░

...taa...

!!!!!!!!!
Ola

Marti
¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡