Last Request [CobyLu]

》1《

Yağmurlu bir havaydı... Kimileri için güzel bir gün olsa da pek çok kişi ağlıyordu, tıpkı hızlı hızlı damlayan yağmur taneleri gibi. Hapishanede kendisi teslim olmuş olan adam, birisiyle konuşuyordu. "Luffy-san..." üzgün olsa da ona olan saygısını yitirmedi, Coby.

Luffy her zamanki gülüşünü yıllara rağmen kaybetmemişti, onun çocuksu ruhu hala içinde bir yerlerdeydi. “Aynı şeyi dedem ve Roger’ın da yaşadığını duymuştum, tarih kendini tekrar ediyor.” deyip büyük bir kahkaha attı.

"Gülünecek bir şey yok..." Küçüklüğünden beri Luffy'e saygıyla yaklaşan denizci, suratını astı ve devam etti. "Dediğiniz gibi, korsanlar kralı oldunuz."

“Sahi, Shanks’tan sonra bunu duyan ilk kişi sendin.” Zindanın sert zeminine oturdu, “Surat asmamalısın. Bu tarihi bir gün.”

"A... Ama," hızla süzülen gözyaşlarını elinin tersiyle silmeye çalıştı. Hıçkırıkları konuşmasına engel olsa da dile getirmek istediği çok şey vardı. Her zamanki gibi sulugöz olma özelliğini yitirmemişti.

“Coby, ağlamaman lazım.” dedi ilk defa ciddi bir ses tonuyla konuşurken, “İyi bir hayat yaşadım, değil mi? Arkadaşlarımı kurtardım, defalarca, onlar da beni kurtardı. İstediğim her şeyi elde ettim ve sözümü tuttum. Belki de çok bile yaşamışımdır.” Bir kahkaha daha.

Ağlamamak için birbirlerine kenetlemiş olduğu elleriyle ağzına baskı uyguladı. Bir denizci onu görseydi iyi olmazdı ne de olsa. "A... Ama!"

“Bunları geride bırakman gerek! Artık çocuk değiliz!” diye bağırdı birden, “Zoro’yu kurtaran o çocuklar, büyüdü artık.”

Bağırmasıyla birlikte ellerini zorlayan demir kelepçeler çıngırdadı ve odaya sessizlik hakim oldu. "B... Bu doğru ama-" hıçkırıkları bir kez daha sözüne engel oldu.

“Zaman yeterince tükenmeden, senden istemem gereken bir şeyler var. Bunları yerine getirebilecek tek kişi sensin.”

Coby'nin gözyaşlarının akması yavaşlayınca şaşkın ve merak dolu bir ifadeye büründü. "N... Nedir?"

“Bu şehirin küçük, eski bir barında Zoro’yu bulacaksın. Sana şu ana kadar topladığımız bütün hazineleri teslim edecek. Bir kısmını Nami’nin köyünün gelirini yükseltmek için kullanmanı istiyorum, diğer bir kısmını Sanji’nin geldiği yüzen restoranın masraflarını karşılamak için, Robin’in de tarih kitaplarının hepsinde yer almasını sağlamalısın, eminim bunu yapacak gücün vardır. Zoro bu tür şeyleri sevmez, o yüzden onun için bir şey istemiyorum. Chopper’ın kurtardığı insanların hayatlarına iyi devam etmelerini sağla, Franky ve Brook için de bir ziyafet vermelisin. Parayı dert etme, hepsine yetecek kadar var.” Gülümsedi,

“Benim için de... Şapkamı saklamalısın, o sana emanet.”