Günün ilk ışıkları çürümüş perdesinden içeriye süzüldü adamın. Gözlerini hafifçe araladı kırık camından içeriye esen tatlı bir rüzgar saçlarını okşadı.
Yatağından kalktı herzamanki gibi ceketini uzerine alıp kapıyı kilitledi ve çıktı.
Adam kadını ilk gördüğü sokakta gününü geçiriyor ilk buluştukları bankta bekliyordu.
Ceketinin yakasında kırmızı bir karanfili.
Hiç eksik etmezdi çünkü o karanfildi bunca yaşananların bahanesi.
Aslında kendisinde biliyordu ne kadar ararsa arasın anılarında yaşattığı kadını asla geriye getiremeyecekti. Yinede bir umut işte yıllar yılları kovalıyordu ama yüreğinin toprağına bir umut tohumu düşünce zamanı bile önemsemiyor insan bekliyordu...
Bu sokakta akşamını getirip evine geri döndü yine elleri boştu bulamamıştı saatlerce oturduğu yerden her geçeni inceliyor her gelene uzun uzun bakıyor ve her bekleyişinde daha çok acıyordu canı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanfil
RomanceBir Adam Bir Kadını En Fazla Ne kadar Sevebilir Ki Yada Bir Kadın Bir Adama Olan Aşkını En Fazla Ne Kadar Gizleyebilir ?
