Karanfil

III

Yırtık cebinde kalan son sigarasını çıkardı adam. Kırık penceresinden dışarıya öfkeli bir şekilde bakarak çakmağına alev aldırdı.

Kocaman bir gün arkasında kalmıştı onca saat onca dakika hepsi gözünü kapatana kadar çıktı gitti.

Aslında çok şey kaybolup gitti ömründen saçları mesela beyazlaşmış sakalları gözleri en çokta kendini kaybetti adam yüzündeki ifadesini gözlerindeki ciddiyeti içini kaybetti adam kalbini ciğerini nefesini kaybetti.

Zaman sadece bir gününü değil elinde ne varsa kaybettirdi adama.
Kadınını kaybetti gülüşüne aşık olduğu kadını kaybetti sesine şarkılar söylediği kadını kaybetti sıcaklığını kaybeışıklarıolduğundantti adam sarıldığındaki huzuru kaybetti.

Bunlar böyle devam ediyordu. Adam her gün daha farklı bir heyecanla evinden çıkıyor her akşam bir önceki günden daha ağır bir hüzünle evine dönüyordu. O sabah daha farklıydı onun için bu kapıyı son kez kapattı aklının ucuna gelmezdi. Kapının önüne çıktığı zaman duraksadı birini fark etmişti bahçe kapısının ardında öylece durmuş evi gözetlerken. Henüz sabahın ilk ışıkları olduğundan yüzünü seçemiyordu ama çok tanıdık bir yüzdü bu içini ürpertiyordu yinede kim olduğunu çıkaramadı.

Adam düşünceler içinde savrulurken gözden kayboldu kapının ardındaki . Elinde ne varsa fırlattı ve koşmaya başladı koştu ama sokakta kimse yoktu çoktan kaybolup gitmişti.Ayağına bir şey dediğini fark etti adam bir karanfil de ayağının altında ezilen. Birden gözleri doldu yoksa  tam kapısının önünde onu izleyen yıllardır aradığı sevdiğimiydi burada mıydı.

Hiçbir şey düşünmeden Sokak sokak koşmaya başladı önüne kim çıkarsa hayal olarak da olsa hatırladığı kadını tarif ediyor görüp görmediğini soruyordu. Birkaç sokak sonra kaldırım kenarında oturan ellili yaşlarda birini gördü. Hemen yanına gitti kadının önüne serilmiş bir düzineden daha fazla çiçek vardı hepsi birbirinden güzel ve nadir çiçekler bunlar bir de kadının sağa tarafına ayrılmış bir demet karanfil gördü.Kelimelerin nasıl başlayacağını bilemiyordu önce kadınımı sormalıydı yoksa bir demet karanfilın neden ayrı kaldığını mı? Cesaretini toplamaya çalışırken bir de yaşlı kadın.
-Ne oldu evladım ne bu acelen nereye koşuyorsun ?
Adam şaşırmıştı duraksadı ne aradığını unutmuştu.
-Konuşsana evladım dilini mi yuttun dedi yaşlı kadın
- Birini arıyorum teyze sabah evimi gözetliyordu.
-kimdir nedir bilir misin ben bu mahalleyi yıllardır tanırım.
-Yüzünü görmedim ama bir kadındı.
-Kadın mı? Genç delikanlıları yaramazdır buranın ama bir kadın senin evini neden gözetlesin ki.
-bilmiyorum teyze onu öğrenmek için arıyorum ben de.
-Otur evladım hele bir soluklan sonra anlat bakalım belki tanırım dedi yaşlı kadın.

Adam bir kadının uzattığı tabureyi çekti yanıma birkaç dakika içinde ne ses çıkmadı ama bu sessizlik uzun sürmedi yaşlı kadın.
-Adın ne senin evladım?
Adam hiç beklemediği bir soruyla karşılaştı. Uzun zamandır kimse ona adını sormamıştı. Genelde aşık derlerdi hatta deli diyen bile vardı.
-Adım mı ?
- Evet adın senin adın yok mu kimsin nesin? Buralarda yenisin sanırım ben seni burada hiç görmedim.
- Yok teyze ben 30 yıldır burada yaşıyorum burada doğdum burada büyüdüm sadece uzun süredir kimse adımı sormadı ona şaşırdım ben.
-Kimse konuşmaz mı senle hiç arkadaşın yok mu yani.
-Ben kimseyle konuşmam teyze o yüzden kimse sormaz.
-Söyle artık evladım çatlatma insanı.
- Adım Onur teyze.
-G

üzel ismin var evladım ama niye deli desinler ki sana.
-Yıllardır birini arayıp dururum bulana kadar da arayacağım teyze.
-Demin dediğin kadın mı yoksa bu.

Adam unutmuştur bile muhabbete dalıp gitmişti oturduğu yerden bir anda kalkı verdi.

-Benim gitmem lazım teyze bulmam gereken biri var teşekkür ederim kal sağlıcakla deyip uzaklaşmaya başladı yaşlı teyze baka kaldı adamın arkasından.