«Όταν τα παραμύθια ζωντανεύουν!»

Chapter 7

Άγγελος! Στις μέρες μας η έννοια συνδέεται με τη γαλήνη και την ομορφιά. Με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια. Με την καλή και αγνή καρδιά. Οι άγγελοι πιστεύεται ότι είναι πνευματικά πλάσμα. Υπερφυσικά όντα που συναντώνται σε κάποια άλλη διάσταση καθώς δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την κακία και την πονηριά των κοινών θνητών. Θεωρείται ακατόρθωτο γι’ αυτούς να ζήσουν στον πλανήτη Γη. Στον κόσμο τον δικό μας. Πιστεύεται ότι είναι εξαιρετικά αδύναμοι και κινδυνεύουν να πληγωθούν. Πολλοί όμως, δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν και οι κακοί άγγελοι. Οι δαίμονες. Βέβαια, είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι στον κόσμο μας, θεωρούν όλες τις ιστορίες περί αγγέλων και δαιμόνων, ως απλές μυθοπλασίες των προγόνων μας. Ίσως και να έχουν δίκιο! Δεν νομίζω κανείς από εμάς να έχει συναντήσει ποτέ κάποιο αγγελάκι! Ίσως βέβαια και όχι….!

   Είχε περάσει αρκετή ώρα και ο Jaceδεν είχε φανεί ακόμη. Η Bella, καθόταν σε μία αναπαυτική πολυθρόνα, δίπλα στο κρεβάτι του Derek, περιμένοντάς τον να ξυπνήσει. Είχε αρχίσει να ανησυχεί  με την μεγάλη καθυστέρηση του “τρελού” Jace. Σκέφτηκε να του τηλεφωνήσει, για να βεβαιωθεί ότι όλα πήγαιναν καλά. Η σκέψη αυτή όμως, αποδείχτηκε τελείως άστοχη αφού δεν του είχε ζητήσει ποτέ τον αριθμό του. Το μυαλό της, είχε αρχίσει να παίζει παιχνίδια και να επαναλαμβάνει επανειλημμένα τις σκηνές που διαδραματίστηκαν στην τράπεζα λίγες ώρες, νωρίτερα. Για κάποιο λόγο, της είχε καρφωθεί στο μυαλό πως οι ληστές, με αρχηγό τους τον Jacob, είχαν έρθει μόνο και μόνο για να συναντήσουν τον Derekκαι τον Jace. Δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται την ξαφνική υστερία του Jacob, όταν έμαθε για την άφιξη της αστυνομίας και το μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε με την αδυναμία του να πάρει  τον “ανιχνευτή.” Εκείνη την στιγμή δεν έδωσε σημασία στα λόγια τους. Τώρα όμως, αδυνατούσε να βάλει ένα τέλος στις σκέψεις της. Επίσης, τώρα, της φαίνονταν  ακόμη πιο ύποπτα τα λόγια του Derekκαι του Jace, περί “βασιλική ιππότης.”

   Οι τρελές σκέψεις της, διακόπηκαν ξαφνικά από ένα σιγανό ήχο, ο οποίος ερχόταν από το μπαλκόνι. Σαν κάποιος να βρισκόταν έξω από το δωμάτιο και να χτυπούσε σιγανά, αλλά επίμονα το τζάμι της μπαλκονόπορτας. Βέβαια κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο αφού πρώτον βρίσκονταν στον 3ο όροφο και δεύτερον, νωρίτερα που είχε κοιτάξει δεν είχε παρατηρήσει τίποτα περίεργο. Ανήσυχη και πλημμυρισμένη από το αίσθημα της περιέργειας, σηκώθηκε από την θέση της και πλησίασε με αργά βήματα προς το μέρος απ’ όπου ερχόταν ο ενοχλητικός ήχος. Ήταν έτοιμη να τραβήξει την κουρτίνα όταν ένας ψίθυρος την διέκοψε.