Tuhaf Çocuklar

Pisikolok

      O gün bu gündü. Pisikoloğa gidiyorduk. Peki kimin için; lanet olasıca benim için! Deli miyim ben! Sadece gördüğümü söyledim. Şuan o kadar sinirliyim ki heryeri param pirçik edebilirim!

     Dedem yine yanıma gelerek;
   " Hadi. Hazırlansan iyi olur. Gidiyoruz. " dedi. Kapının yanında durarak;
   " Merak etme ben de senin yaşındayken bu zorluklarla karşılaştım. " Dedi. Dedeme inanıyordum. Ama eğer dedem yaşadıysa bu genlerimizde vardı.
    Sorun şu ki annem bunlardan bana hiç bahsetmemişti. Ben merak edip;
       " Dede, annem bunları annem de yaşadı mı? " Diye sordum.
       Dedem içeri girdi ve yanıma oturdu;
        " Bak, bunları konuşmak şimdi pek iyi bir zaman değil. Ama soruna cevap vericek olursam, hayır annen bunları yaşamadı. " Dedi ve topallayarak odamdan çıktı.

          Hazırlanıp çıktık. Yol boyu bu olanları düşündüm. Gördüğüme emindim. Pisikoloğa gidince sanki bunları unutacaktım. Dedem ve Isabel gelmiyorlardı. Evde bizi bekleyeceklerdi.

      Şehrin en iyi pisikoloklarından olan Mrs Katty Pergercen'a saat 13.00' ta randevumuz vardı. Babam yetişmek için çok hızlı gidiyordu.

     Oraya vardımızda, karşımıza büyük, görkemli ve bir o kadar da hastayla dolu bir hastane çıktı. Mrs Pergercen'nın odasının bulunduğu kata çıktık. Kat bomboştu. Sadece biri vardı. Yaşl8 budamış bir kadın. Annem;
      " Kimi bekliyorsunuz?"diye sordu.
     
       Kadın üzgün bir ifadeyle;
   " Biricik, küçük kızımı bekliyorum. Kendisi daha 6 yaşında ama delirmiş!"dedi ağlayacakmış gibi. Sonra odadan küçük bir kız çıktı. Annesiyle beraber yavaş yavaş çıktılar.

      Beni çağırdılar. Annemle babam da benimle beraber içeri girdi. Anlaşılan beni kontrol etmek istiyorlardı. Olan biten herşeyi detaylı bir şekilde anlattım. Mrs Pergercen anlattıklarımı dinledikten sonra anneme döndü ve;

            " Kızınızın kafa dinlemesi ve rahatlaması lazım. O yüzden benim sizden önerim sakin bir köyde bir hafta kalması. Bu olanları sadece o zaman aklından atabilir. Tabi bu size kalmış." Dedi sakin bir sesle. Annemler kabul etmek zorunda kaldılar.

       Yarı yıl tatilinde gidecektik. Zaten bu olaydan sonra okula a gitmedim. Arkadaşlarım bile benden korkmaya başlamışlardı.
       Evde odamda tek başıma oturup bekliyordum. Yarı yıl tatili sanki hiç gelmeyecekmiş gibi geliyordu. Boş zamanlarımda ki her zaman boş zamanım oluyor, kitap okuyordum. Bazen de dedemin anlattığı masalları düşünüyordum.

        Isabel bile artık yanıma gelmez olmuştu. Çok sıkılıyordum. O gördüğüm şeyler yüzünden hayatım kararmıştı. Ara sıra babam yanıma ha geliyor ha gelmiyordu. Benimle en çok dedem konuşuyordu. Tek benim deli olmadığıma inanan oydu.

        Evde sadece dışarıya bakıyor, oyun oynayan çocukları izliyordum. Ne güzel oynuyorlardı.
   
       Aralarından biri sadece oturup bekliyordu. Sonra da evine gidiyordu. Gerçekten şöyle bir düşününce insan çocukluğunu özlüyor.

      Yarı yıl tatiline bir hafta kalmıştı. Çok mutluydum. Sonunda bu lanet evden çıkabilecektim. Annem ve Isabel gelmeyeceklerdi. Ben, dedem ve babam beraber gidecektik.

     Acaba nereye gidecektik?
____________________________________

Evet. Bu bölüm nasıldı?
Diğerlerinden kısa olduğunun farkındayım.

Bir hatam varsa şimdiden özür dilerim.

Yeni bölüm en kısa zamanda gelecek.  

;)