Je t'aime [Miraculous] AU

Chapter 5

Reflektor prawie rozbił się o głowę Adriena jednak w szybkim tempie zepchnęłam chłopaka ze sceny.

Wszyscy byli przerażeni i niektórzy nawet uciekli budynku w którym odbywał się pokaz.

Przestraszony i zdezorientowany chłopak leżał na ziemi a ja na nim.

Wszyscy reporterzy zebrali się w okół na i wypytywali nas jak mogło dojść do tego zdarzenia.

Chociaż sama chciałabym to wiedzieć.

Wstała, otrzepałam sukienkę i pomogłam wstać chłopakowi.

-Nic ci nie jest?

Spytałam.

-Nie, wszystko dobrze, dzięki tobie. Bardzo ci dziękuje za uratowanie.

Powiedział blondyn i nie zwracając uwagi na reporterów, przytulił mnie.

Oczywiście odwzajemniłam uścisk chłopaka.

-Nie masz za co, naprawdę. Cieszę się że nic ci nie jest.

Powiedziałam.

-Jak to nie mam za co ?! Dziewczyno uratowałaś mi życie!

Krzyknął chłopak.

-Adrien spokojnie

zaśmiałam się.

blondyn chwycił moją rękę i szybko wybiegł z budynku. Oczywiście byłam zmuszona biegnąć za nim.

Dobiegliśmy do parku.

-Co my tu robimy?

Spytałam 

-A tak sobie, cicho tutaj.

Powiedział i spojrzał na już ciemne niebo.

-Racja, tak przyjemnie. 

Również spojrzałam w niebo. Chłopak nie puszczając mojej ręki podszedł ze mną do ławki.

Usiedliśmy na niej.

-Co jutro robisz?

Spytał tak nagle

-Ymm... racze nic a co?

-Zapraszam cię na kawę, tak w podzięce za uratowanie.

Zaproponował.

-No wiesz, aż trudno odmówić. Więc przyjmuję zaproszenie.

Zaśmiałam się lekko a chłopak się uśmiechnął.

-Tak w ogóle to nie chcesz się przebrać? Nie wiem czy to dobrze latać w takich ciuchach po mieście.

Powiedziałam

-Co ty wygadujesz? Ubrania które mam na sobie są super wygodne i chyba będę w nich spać. A twoja sukienka jest śliczna więc się nie przebieraj.

-Eh no dobrze.

~~

taki króciutki ale zawsze coś prawda?

ŻYCZĘ WAM UDANEGO SYLWESTRA I ABY ROK 2019 BYŁ NAJLEPSZYM ROKIEM W WASZYM ŻYCIU! <3

Dobrze to widzimy się w następnym roku? ;D

Papa