Chapter 1: Arkham Asylum

991 16 1
                                    

Serenity's POV

I was walking outside this Asylum and observe it.

'I havent seen such  scary Asylums before. Sobra syang nakakatakot'

Walking in the entrance, I just took out my id and the guard nodded.

'This place is kinda creep me out'

Lumakad lang ako sa hallway ng nakayuko.

'It was my first time to do this kind of job. Hays, bat ba kase ako naging psychiatrist dito sa Asylum na to? I was supposed to be in orphanage! Sabi nila na magaling daw akong makipagusap and only for a minute ay gumiginhawa na ang pakiramdam ng mga bata. Im so happy Im working with the childrens! Pero ngayon, gagawin nilang impyerno ang buhay ko dito sa Asylum'

Maya-mayay kakaisip ay may nabangga akong isang lalaki. Tinulungan nya akong ayusin ang mga gamit ko. At pagkaharap ko ay di ko inaasahang makita sya.

"Hey, Serenity!" bati nya

"Hi Mark" tugon ko

"Its so nice to see you here. Its been a while" sabi nya

"Oo nga eh. Life is full of surprises" saad ko

'Mark was my classmate back when I was is Psychology class. Hes always been so calm and kind. Bakit kaya nandito sya sa Arkham?'

"Why are you here?" tanong nya

'Ako dapat ang magtatanong sa kanya nyan eh!'

"Kakarating ko lang dito sa Arkham. Inilipat ako dito ng aking Boss. Sa Violet's Orphanage ako dati nagtatrabaho" sagot ko

He nodded as he get what Im talking about.

"So, youre the newbie they were talking about" sabi nya

"Oh? And what about that?" tanong ko

"Sabi nila, isang magaling at proffesional psychiatrist daw ang lilipat dito sa Arkham. I have no doubt na ikaw nga yon. Since back then, you have the guts." wika nya

Theres a form of blush in my cheeks

"Imposible" I chuckled

"You bet it" sabi nya at nagwink

Maya-mayay bigla namang nagdilim at nagbiblink at pulang ilaw.

"Whats happening?!" pagapanic ko

He held my hand and move me in his back.

"Dont worry, its just the Joker" saad nya

Nakita ko ang sandamakmak na bantay sa kanya at syay nakakadena sa leeg, kamay, bewang at paa.

'Is he really that dangerous?'

"Bakit andami naman atang bantay?" tanong ko

"He escaped again. Sinisigurado lang nila na hindi na ito muling mauulit" wika nya

'I cant help but to stare and observe what was happening'

Suddenly, he turn in our direction and met our eyes. He laugh histerically as he sees me.

'Oh fuck! What was that mean! Kilala nya ba ako?'

Nang madala na nila si Joker sa kanyang kulungan ay nanumbalik na ang ilaw.

"Dont mind him. Come on, Ill show you where's your room is" sabi nya

Habang naglalakad, tinitignan ko ang bawat cell na nadadaanan namin.

'This is crazy! Napakahirap magadjust. Sa mga bata ako nagtatrabaho tas ngayon mga criminal naman ang pakikisamahan ko. Like what the hell!'

Yung mga titig nila, shems. Its intimidating.

Nang na kami sa room, I felt a relief.

"This will be your room" sabi nya

Lumibot ako sa mga desks and computers.

'This isnt gonna be easy. Hays'

"Thank you" nakangiti kong sambit

"Youre always welcome. If your in problem or in trouble, just dont hesitate to knock at my door. Just a few steps left and you can see it. If ever your not in mood in walking, just dial my number" sabi nya at nagabot ng isang papel.

Kinindatan nya ako at umalis na sa room.

'Hes always been thoughtful'

Tumingin ako sa desks at mga papel na nandoon. Sinuri ko yon at tinignan.

'Hmm. Kailangang kong malaman ang personality nila.'

'Their weaknesses'

'Their goals'

'Their plans'

'And their purpose'

'Andami, shete (T^T)'

"Hmmmm. Kailangan kong maging laging kalmado at wag magpapahalatang takot" sambit ko

'I can do this but only in children. Eh kriminal ang mga makakasama ko ngayon, paano kung bigla akong atakihin?'

Nasa kalagitnaan ako ng stress nang may bigla namang kumatok sa pinto ko.

"Coming!" sambit ko

Tumayo na agad ako at binuksan ang pinto.

'Oh, its Mark'

"Any problem?" tanong ko

Nakita ko namang  medyo nagaalinlangan syang sabihin ang kanyang dapat sabihin. May dala rin syang folder.

'Is he okay?'

"U-Uhmm.. I want to tell you who is your patients are" sambit nya

'Fuck! I have a bad feeling about this. Baka naman mga most wanted kriminal ang makakasama ko? Wag naman sana'

Pinapasok ko muna sya at pinaupo sa couch ng room.

"Here are your patients, Serenity" sabi nya at iniabot sa akin yung folder.

Kinakabahan akong buksan yung folder.

'Oh shit!'

"Will you please.." sambit ko

"What?" tanong nya

"Just say who's my patients are" sabi ko

"Ok, as you wish" sabi nya

Silence is working between us for a seconds.

"Youre patience are; Pamela Isley and... the Joker" he said

I was paralyzed for a moment.

'The Joker?'

"Im afraid that you should start tommorow. In the folder, there are some of information about Pamela and Joker. Good luck, Serenity!" wika nya

Dahan dahan syang lumabas sa kwarto ko.

Napatingin naman ako sa folder na nasa harap ko. Mga ilang milyong beses lang naman akong nagisip kung bubuksan ko pa tong folder na ito.

I took a deep sigh and stared at it.

Wala na akong magagawa. Binuksan ko ng dahan dahan ang folder at sinuri ang mga katangian ng aking mga pasyente.

'Wish me luck. Sana, makayanan ko to'

The Possesive ManiacWhere stories live. Discover now