YENİ

SADECE DÜŞÜN

-HOŞ GELDİNİZ KONUŞMASI-

 Evet arkadaşlar dokuzuncu bölüm ile karşınızdayım.Şimdiden okuyan gözlerinize,sayfayı çeviren ellerinize sağlık. *Okuduktan sonra fikirlerinizi söylemeniz benim için önemlidir*

Gün doğumundan önce uyandım.Etrafa bakındım.Elimizi yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim.Elimi yüzümü yıkadım ve bir süre aynada kendime baktım.Gördüğüm rüyadan olsa gerek gözlerim koyuydu.Rüya'dan bahsetmişken anlatayım ;

Çok karanlık bir yerdeydim ve etraf oldukça ürkütücüydü.Buradan kurtulmak için ne yapacağımı bilmiyordum.Rüya çok gerçekçiydi,korkuyu hissedebiliyordum. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Bir süre sonra karşımda karşımda parlayan bir beden görmüştüm,çok güzeldi ve masumdu.Korkudan olsa gerek ona sıkı sıkı sarılmıştım.Ağlıyordum. Neden acaba? Sevgiye mi ihtiyacım vardı? Birisini mi özlüyordum? Anlayamadım. Beni etkilemesinin nedeni rüyanın çok gerçekçi olmasıydı. Bu düşüncelere dalmışken kapı birden açıldı. Kapıyı açan Cemreydi. "Ne oldu küçük hanım,uykunuzu aldın da mı bu saatte kalkıyorsun?" dedim ve oda küfür ederek "Ya bi siyer misin?"  beni lavabodan kovdu."Günaydın küçük hanım" diyerek güldüm. "Ya sen bi susar mısın?" diyerek çığırmıştı. Aman aman bu da uykulu olunca hiç çekilmiyor.  Gün doğumuna daha vardı galiba. Üstüme siyah kısa kollu ve önünde beyaz yazıyla "Lost In The Darkness" yazan tişört giydim. Altıma da siyah bir pantalon geçirdim.Ayakkabıda siyah bir ayakkabı.Tamamiyle siyahtım huh,bir değiştiremedim renklerimi bu aralar be. İçimi açmam lazım be. Dışarı çıkmadan önce son kez aynaya bakıp dışarı çıktım.Gözlerim hala koyuydu ama gün doğumunu izlemek kadar rahatlatıcı bir şey varsa oda sarılmaktır. Sarılacak sevdiğim bir insan olmadığı için gün doğumunu izlemeyi tercih ediyorum. Yüksek bir yere tırmanmaya ihtiyacım var. Haydi biraz test sürüşüne çıkalım şu gölgeyi ahahahaha ^^ *piç smile*. Etraf daha karanlıktı. Kendi kendime "Gölgelerle dans başlasın adamım" diyerek oradan oraya geçiyordum. Hem güneşin doğacı yönü tahmin  ederekten evden eve atlamaya devam ediyordum hemde bu gölgeye alışmaya çalışyordum.Ne güzel ki tepeye çıkmıştım. Gün doğu yaklaşmıştı. Gölgeler yok oluyordu ışıkta. Işıkta... Işık... Seda... Işığın Yeminlileri... Desene her iki tarafında kaybettiği bir savaş bu.Sonsuza kadar sürecek ya da iki tarafta ortadan yok oluncaya dek.Gece çöktüğünde ışık kaybedecek yada çok güçlü bir ışık geceyi aydınlatacak. Gündüz olduğunda ise gölge tamamiyle kaybetmiştir. Yani sonuç 2-1. Ya gece savaşacağım ya da gece... Her neyse,gün doğuyordu yavaş ve tatlı bir şekilde . Huzur bulmuştum. Fazlası ile yüksek bir yerdeydim ve karşı tarafta belli belirsiz grup vardı.Üç beş kişilerdi ve beyazdılar.İçlerinden biri bana bakıp duruyordu. *Ulan beyaz giyiniyorlar kaç kaç kaç,neyine bekliyorsun salakkk?*   Zaten güneş doğmuş ve bende gerekli huzura ve rahata kavuşmuştum,sakince aşağı inip eve doğru yola koyuldum.

Eve biraz geç varmış olsam gerek,millet kahvaltıya koyulmuş bile. "Afiyet olsun gençleeer,bakıyorum  da yumulmuşsunuz hemeeen" diyerek içeri daldım. Seda da"Hadi gel sende yumul o zaman ne duruyorsun şapşal"  dedi. Yemeğe oturdum "Kim yaptı bu ziyafet gibi kahvaltıyı" diye sorduğumda  parmaklar Isaac'ı gösteriyordu. "OOOOO enişte yemekte yapıyor,helal olsun ellerine sağlık biraz üstünden geçiniyor gibi olduk ama sende bizde kalmaya gel,ödeşmiş oluruz" diyerek güldüm. "Sağol hiç gerek yok sizi yormayayım ben" diyerek alçak gönüllülüğünü konuşuturdu Isaac. Saat daha sekiz buçuktu. "Bugün ne yapacağız arkadaşlar?" diye sorduğum da Fatih gülerek "Şehre daha yeni geldim ama altını üstünü getirdim girmediğim tek yer barlar." dedi ve Seda hemen atıldı "Bar,çok iyi dedin Fatih.Bu gece bara gideceğiz arkadaşlar,Yiğit hem sana kız ayarlarız ;)))" dedi ve güldü. "Ben ne kadar yalnızsam o kadar seviyorum insanları başımı bağlayıpta sevgimi tek kişiye yöneltirsem o da benden bıkar.Boşver ben insanları mutlu etmeye devam edeyim." dedim sakince ve ciddilice. *Ciddilice,ciddili.ce.ce eeee asjdhasdkjasd*    "Sen ses kesini,kız bulucaz dedim mi kız bulucaz" dedi Seda gülerek.