Dudaklarının arası her gün karanfil,
Sözlerin kaygısız sevdaya kefil.
Zencefil kokulu yaran öyle ürkek,
Dersin bana sen gerek.
Gönlümün derin yarası sana ben gerek,
Ben ki bütün olmamış çeyrek,
Olacakmışım olgun ömrüne bir direk
Sakin gününe deli fişek
İbretlik ben ki yüreğinde olmuşum saf bir dilek
Biz ki düşman ağaçlar meyveleri ,
Bağladı köklerimizi peygamber çiçeği hasreti
Sen ki kalbinde geçmiş aşkların keder mührü
Kalbim ki ezelden beri büsbütün bir Taşköprü
Ey bunalmış zaman !
Şu sabrım imkansızlığına tercüman ,
Gerekirmiş ömrümün en güzel şiirine
Gönlümdeki bombalanmış liman.
Şüphesiz önce ölümden,
Ölü benden
Ölü bir bedenden
Ölü bedenimden
Sonra senden doğdum ben.
Doğan ve batan günden,
Ayaz tenimdeyken
Göğsümdeki kekik kokusu tutuşurken
Ağzım dilim gökyüzündeyken
Nefretime esirken
Duygusuzluk kalemdeyken
Kollarına doğdum ben.
Ölüme bir soluk kala,
Doğdum aşk ile dörtnala,
Günün kararmasına çeyrek kala
Çeyrek kadın sonsuzluk oldu yoluna!
Ey aşk savaşım,
Ey ağlamaya sakındığım göz yaşım!
Edebiyatın cihanın ilk umudu,
Zihnin kıracak içimdeki her zincirin hududunu.
Vadi gözlü Er
Bu Munzur asisine vadini ver.
Biliyorum biraz delimsirek
Ancak sana ben gerek...
Aryen Şenyiğit
