MAFYA BOZUNTUSU

B-3

Bugün o yabancı adam işi olduğunu ve gitmesi gerektiğini söyledi, ama beyefendi gitmeden önce tehdit etmeyi de asla ihmal etmedi.

"Sakın dışarı çıkma. Benim bugün biraz işim var, o yüzden gitmek zorundayım. Bunu fırsat bileyim deme, dışarıda korumalarım var. Ona göre davran, yaptığın tek bir hamlede yanında biterim bil bunu!"

"Anladık, merak etme, çıkmayacağım bu senin zindan ettiğin cehennemden. O yüzden boş tehditler savurmana gerek yok."

Bana doğru bir adım attı, ve bir adım daha. Bana yaklaşınca ondan uzaklaşmak için geri adım attım, o ilerledikçe ben geriye doğru gittim ve sonunda duvar bana engel oldu. Artık aramızda mesafe kalmamıştı. Kulağıma eğilince gözlerimi kapattım istemsizce, kulağıma fısıldadı. "Genelde kadınlar benimle aynı havayı soluduğu zaman böyle söylemezler, kendilerini şanslı hissederler. Sende ters çıktığına inanmalı mıyım?"

Gözümü açmadım, kokusu çok hoşuma gitmişti. Beni sarmıştı sanki, ama hemen toparladım kendimi.

"Git artık, uzamasın bu konu. Çıkmayacağım dedim, işine bak sende."

"Yavaş yavaş akıllanıyorsun, bu iyi bir gelişme. Umarım dediğini yaparsın, yoksa seninle uğraşmak zorunda kalacağım."

Gözlerimi zar zor açtım. Bana bakıyordu, yüzünde hiç çözemediğim bir ifade vardı. İstediği herşeyi saydıktan sonra evden çıktı, tam o esnada Nihan da odamdan çıktı. Dün gece ben o adamı kontrol ederken o sırada hanımefendi uyuyakalmış, konuyu fazla uzatmadım yinede. Yanıma gelip elinde duran telefonumu bana uzattı. 

"Biri az önce seni biri aradı, yetiştiremedim telefonu, yabancı numaraydı canım."

"Kimmiş ki beni arayan?"

"Bilmiyorum ben, açmadım. Aramadan ikimizde öğrenemeyiz."

"Doğru, bir arayayım. Bakalım kimmiş?"

Son aramalara baktım, arayan numarayı arayıp telefonu kulağıma tuttum. Uzun bir süre çaldı. Sonunda açtı.

"Alo?" sesim soru sorar gibi çıkmıştı.

"Esin hanımla mı görüşüyoruz acaba?"

"Evet benim, siz kimsiniz acaba?" 

"Biz sizi Erdinç Holdingten arıyoruz, iş görüşmeniz için aramıştım."

Heyacanlı bir şekilde salonda gezmeye başladım, Nihan hareketlendiğimi görünce birşey olduğunu sandı. Yanıma gelip ne oldu dercesine yüzüme bakmaya başladı. Bir dakika diye işaret yapıp konuşmaya devam ettim.

"Buyurun sizi dinliyorum."

"Esin hanım, bugün şirkete gelmeniz mümkün müdür acaba? Bugün Ural bey gelip asistan adaylarıyla görüşecek."

"Ee, ben başka zaman gelsem olur mu acaba, bugün ufak bir işim vardı da."

"Ural bey sadece bugün boş Esin hanım, bugünden sonra onu kolay kolay müsait bulamazsınız. Birkaç gündür şirkete gelmiyordu. Bugün asistanı seçmek için gelecek. Eğer gelemem diyorsanız iş için diğer adaylarla da görüşecek, ve bugün seçimini kesinlikle yapacak."

Ne yapmam gerekiyordu, hiç bilmiyordum, en doğrusu kabul etmek olacaktı. "Anlıyorum beyefendi, ben o zaman bugün geleyim. Saat kaçta gelmem lazım?"

"Öğlen ikide gelirseniz uyar."

"Peki, ben o saatte orada olacağım, ilginiz için teşekkür ederim."