Holy Spirit •tamamlandı•

Toprağı Meteden Korumalıydım!

"Emirhan!" Duyduğum kız sesiyle arkama baktım. Aleyna hızla bana koşuyordu. Kaşlarımı çattım ve onu beklemeye başladım. Hızını alamayıp bana çarpacakken, belinden yakaladım ve durdurdum. Dudakları köprücük kemiğime değdiğinde, nefesini üfledi yavaşça. İçim bir garip olurken, aleyna'dan ayrılmaya çalıştım. Ne yapıyordu bu ruh hastası? "Bırakır mısın?" Diye sordum nazik olmaya çalışırken. Kırıcı olmamaya çalışıyordum.

"Nasılsın Emirciğim?" Sorduğu soruya değil de, -ciğim ekine takılmıştım. Biz ne ara bu kadar samimi olmuştuk? "Hayırdır? Nereden geliyor bu samimiyet Aleyna?" Kaba mıydım? Fazlasıyla. "İçimden geldi," deyip gülümsedi. Gözlerimi tamam anlamında kapatıp açtım. "Neden çağırmıştın beni?" Gözlerinin içi parlayarak bana baktı. Nedense, buradan aleynayı kırıp ayrılacağımı söylüyordu 6.hissim. Ve, o asla yanılmazdı. "Bak bebeğim," kaşlarımı kaldırdım. Bebeğim? Devam etmesini bekledim sakince. "Ben senden hoşlanıyorum. Toprak yüzünden bunu söyleyemiyordum. Ne biliyim, kızacağını düşünmüştüm. Ama artık toprak yok. Bu yüzden korkmamı ve çekinmemi gerektirecek bir şey de yok! Yani diyorum ki, biz sevgili olsak nasıl olur?"

Ellerim kendiliğinden yumruk haline gelirken kaşlarımı çattım. Ne diyordu lan bu? "Ne saçmalıyorsun lan sen?! Toprak yok diye ben seninle mi olacağım?! Sevdiğim kızı reddetmişim lan ben! Nasıl arkadaşsın sen ulan?! Bu kadar mı düştünüz amına koyayım! Bak, sinirden ellerim titriyor aleyna. Beni yorma ve siktir git!" Sinirden ellerin titrerken gözlerim de dolmuştu. Eminim ki sinirden de kızarmıştı. Bu kadar mı aşağılık olmaya başlamışlardı? Hepsinden iğreniyordum. "Emirhan.. Toprağı severdim ama, ona seninle yakın olmak için yaklaşmıştım ben! Sırf senin için! Ama sen bana bir defa bile bakmadın. Şuan toprağın burada olmaması her ne kadar beni de üzse bile, seninle aramdaki engel kalktığı için mutluydum! Kendimde bu cesareti bulduğum an yanına geldim ama sen beni pek istiyor gibi değilsin." Gözleri doluyken yanımdan ayrıldı. Sikimde bile değildi. Öfkeyle arkamı dönüp uzaklaşmaya çalıştım. Etrafıma baktığımda herkes bana bakıyordu. "NE BAKIYORSUNUZ LAN! DÖNÜN ÖNÜNÜZE!" Bağırdığım an herkes işine bakmıştı. Sinirle bağırdım ve yerdeki taşa tekme attım. İnsanlar bu kadar iğrenç olmamalıydı! Toprak bu iğrenç insanların içinde olmamalıydı. Onu koruyamamıştım. Toprağı Mete'den korumalıydım! Mete'ye mesaj atmak istediğinde engel olmalıydım.

Kendime lanet ederek okul bahçesinden çıktım. Kafa dağıtmaya ihtiyacım vardı.