OBLIVION

Remember?

အဝါေရာင္ Hoodie ကို ေခါင္းစြပ္ထားေသာ္လည္း ျဖန္႔ခ်ထား တဲ့ ခါးအလယ္ ခန္႔ရွိ ဆံႏြယ္ရွည္ ေတြက တကယ္ကို ရႈပ္ပြေနသည္မို႔ မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္ရင္း သူမ သက္ျပင္း ခ်လိုက္မိသည္။ Phone ျမည္လာတာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး ဂန္းယူနာ ။

" အင္း ယူနာ ငါခုလာေနၿပီ အိပ္ရာထ ေနာက္က်သြားလို႔"
" Yrr ဂိုအြန္းဟာ နင္ Alarm ျပန္ပိတ္ၿပီး ျပန္အိပ္ျပန္ၿပီမလား...နင္ဟာေလ blah blah"

အြန္းဟာ phone ခ်သြားမွန္းမသိဘဲ တရားဆက္ေဟာေနရွာတဲ့ သနားစရာ ယူနာ။

"ဟဲ့ ဟိုမွာ အြန္းဟာကphoneခ်သြားၿပီ နင္ကပါးစပ္မပိတ္ႏိုင္ေသး" လို႔ ဝင္ေျပာလိုက္တဲ့သူက ဂိုအြန္းဟာရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး ငယ္သူငယ္ခ်င္းေနာက္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဟန္ခ်ယ္ရီ။

ဂ်ံဳးဂု တစ္ေယာက္ ဂိုအြန္းဟာရဲ႕ရွားပါးသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ထို ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားသံေတြကိုအာ႐ုံစိုက္မိေနရင္းနဲ႔မွ အတန္းထဲ ဝင္လာတဲ့ သူမ။ သူမထိုင္မည့္ အတန္းရဲ႕ ေနာက္ႏွစ္တန္းေက်ာ္ မွာ လာထိုင္ေနတဲ့ သူ႔ ဆီကို မလႊဲမေရွာင္သာအၾကည့္တစ္ခ်က္ေလးေတာင္မေရာက္လာခဲ့။ သူမအာ႐ုံစိုက္မႈ ကိုရဖို႔ရန္ အရမ္းမ်ားခက္ခဲေနတာလား ဂ်ံဳးဂုမေတြးတတ္ေတာ့။ သူမရဲ႕ အာ႐ုံစိုက္မႈကို သူဘာေၾကာင့္လိုခ်င္ေနတာလဲ ဆိုတာလည္း သူ႕ကိုယ္သူမသိ။ အဝါေရာင္ Hoodie ေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကိုသာစိုက္ၾကည့္ရင္း။

ထိုေန႔က ဂ်ံဳးဂု ရဲ႕ပံုစံကိုၾကည့္ရင္း စိုးရိမ္ေနခဲ့ရတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း ရွိခဲ့ပါေသးသည္။

ေက်းဇူးျပဳၿပီး မတူညီပါရေစနဲ႔လား။

"တစ္ေယာက္တည္း စားေနရျပန္ၿပီ ဂန္းယူနာနဲ႔ဟန္ခ်ယ္ရီ ဒင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ ဟိုမင္းသား႐ုပ္ရွင္႐ိုက္တဲ့ေနရာထိလိုက္သြားၾကည့္ျကျပန္ ငါ သူတို႔အိမ္ကိုတိုင္မိေတာ့မယ္ " ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္တည္းပြစိပြစိခပ္တိုးတိုးေျပာေနတဲ့သူမေလးကေရွ႕တည့္တည့္ မွာလာရပ္ေနတဲ့သူ႕ကိုေမာ့ေတာင္မၾကည့္။ နဂိုကတည္းက အျပံဳးအရယ္နည္းတဲ့ ေကာင္မေလးက စိတ္ေကာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာက မသိမသာေလး ဆူပုတ္လို႔။ သူရပ္ေနမွန္းေတာင္မသိေသးဘဲ ထမင္းငံု႔စားေနတဲ့ သူမေလးကို သူတကယ္ အသည္းယားေနမိသည္။ထိုေကာင္မေလး သတိထားမိတဲ့ အထိ ရပ္ေစာင့္ေနလွ်င္သူထမင္းစားခ်ိန္ရေတာ့မည္မဟုတ္တာေၾကာင့္ သူေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႔လိုက္ရင္း...