Gevallen Scherven

Deel 6

Ik slaap niet, maar ik lig wel met mijn ogen dicht op een bed. Ik weet niet eens waar ik ben maar ik voel me veilig. De jongen heeft eten voor me gemaakt. Super lief! Het is een vriendengroep. Ze zijn met z'n zessen en het is super gezellig met hen. Ik ben blij dat ze me hebben opgevangen.

"He, gaat het weer een beetje?" Vraagt de jongen. "Ja ik d-denk het w-wel ja.." antwoord ik. Ik vind het nog steeds moeilijk om te praten maar het is al goed dat ik al een woord uit mijn keel krijg. "Mooi. Ik ben Mick. Leuk je te ontmoeten..." "Kim" zeg ik snel. "Mooie naam Kim" en hij lacht. Ik bloos. Waarom bloos ik? Ugh puber Kim komt omhoog. Mijn moeder zou hebben gezegd "ja Kim, dat komt door je puberhormoontjes!" Echt. Ik wil dat woord nooit meer in mijn leven horen. "Waar ben ik eigenlijk...?" Vraag ik. "Oh je bent in ons huis beland" zegt een meisje van de vriendengroep. "Hi ik ben Linde, leuk je te ontmoeten Kim". Ik glimlach en zeg: "ik ben blij dat jullie me hebben opgevangen. Heeft me enorm geholpen." "Geen probleem!" Zegt Mick. "Ik ben juist blij dat we een nieuwe vriendin hebben bij de vriendengroep hebben!" En hij knipoogt. Ik bloos weer. Waarom bloos ik steeds? Ik moet daar echt mee stoppen. Linde kijkt me vreemd aan. Heb ik iets gedaan ofzo? Ik zal het wel een keer vragen.

"Zullen we een stukje wandelen door het dorp? Dan kan je vertellen hoe je hier komt en je kan wat over jezelf vertellen." Zegt Mick. "Ja is goed." Zeg ik verlegen. Hij pakt mijn hand en trekt me omhoog zodat ik overeind sta. "Waar gaan jullie heen?" Vraagt Linde chagrijnig. "Even wandelen. We komen zo terug." Zegt Mick. Ik kijk ongemakkelijk naar Linde die afkeurend haar hoofd schud. Wat is er met haar?

Mick en ik lopen door het dorp heen. Het lijkt me hier super gezellig! Ik begin me al een beetje fijn te voelen hier. Mick stopt bij een bankje en gaat erop zitten. Zijn lichtbruine haren wapperen in de wind. Hij klopt uitnodigend op het bankje. "Kom ook zitten" zegt hij. "Oke" zeg ik kortaf, en ik ga zitten. Tegenover ons is een klein meertje. Links van ons is er een markt. En rechts is de weg terug naar het huis. "Mooi meertje.." zeg ik. Tuurlijk Kim. Lekker random. Mick lacht. "Ja ik weet het. Ik zit hier vaak." Het licht van de zon schittert op het meer. Mick kijkt er naar. Ik zie dat hij van dit meer houd. Hij is er van onder de indruk zie ik.

"Maar goed" gaat hij verder. "Vertel is. Hoe kom je hier?" Ik vertel alles. Van mijn ex vader, dat ik wegliep, wat er gebeurde in het café.. hij luistert met aandacht. Hij knikt steeds. Volgens mij snapt hij me goed. "Jeetje.. wat heftig van je vader." Zegt hij. "Uh ex vader.." verbeter ik hem. Hij lacht en streelt met zijn handen door zijn haar. "Ja snap ik. Maar Kim.." zegt hij. "Ja?" "Je hoort nu bij ons! Je hebt een nieuwe familie gekregen." Zegt hij. Ik lach. Ik voel een traan van blijdschap over mijn wang rollen. Alles komt bij elkaar. Ik heb vrienden, een tijdelijk huis, vrijheid! Mick veegt mijn traan weg en zegt: "komt goed Kim." Ik kijk om me heen en zie Linde achter een boom staan. Bespied ze ons? Wat is er met haar aan de hand? "Uh Mick.." zeg ik. Linde komt stampvoetend op ons afgelopen. "Wat doet Linde hier?" Ga ik verder. "Wat doen jullie nou? Denken jullie dat ik er niks vanaf wist?" Zegt Linde boos. Ze pakt me op. Duwt me weg en gaat naast Mick zitten. Kijkt naar mij en zoent Mick. Ik kijk vol verbazing. Wat. Gebeurt. HIER?
Linde stopt. Pakt Mick's hand en loopt boos weg. Mick kijkt nog naar me om. Volgens mij playbackt hij "het spijt me". Ik zucht. Waarom maak ik nooit een goede eerste indruk..?