Düşünüyorum da kendimi bir radyo programının başında ,ne güzel olur diyorum. Gece mi gündüzümü siirlerle şarkılarla süslerim. Önümde bir sürü şiir kitabı aklımda binlerce mısra önümde bir sürü insan. Hepsi benim sesimi duyuyor,benden şiirler dinliyor. Aynı şiirleri sevdiğim yüzlerce yüreğin varlığını hissetmek , onları yanımda bilmek. Dertlerini dertleriymis gibi siirlerle anlatmak ve mutluluğumu yine siirlerle süslemek. Şehri sevmek,insanlara gülümsemek. Aşkı yaşamak ve dinleyenlere yaşatmak. Bir radyo bu kadar duyguyu barındıran bir sese bakan büyülü bir kutu. İçindeki sesin yangınını da hissettiren, göğe bakma durağında ucurtmasını da uçuran bir şey. Mavilige surdukce umutlarını dinleyenlere nefes olmak adeta. İçten içe erimek kaybolmak belki de. Şiirleri sevdiğin birinden dinlemek de işin en tatlı uykusu. Şiir diyorum şiir ,okumak herkese nasip olmadığı gibi her yüreğe her sese yakışmayan bir sanat. Şimdi ben bir radyodayim varsayın ve benim sesimden içinizden geçen şiirleri dinleyin. Bu benim hayalim olsun ve gerceklestirmem için dua edin. Sesimi de yakistirin şiire,gönlünüze . Siz selametle kalın ve ben şiirle..
