Ben seçici bir insan olmuşumdur her zaman. Çoğunluğu değil yanımdaki bir elin parmağını geçmeyecek kadar insanı secmisimdir. Dışardan bakanların ukala,artist ,çok bilmiş diyebileceği bir yapım var. Ben beni herkesin tanımasına musade etmedim hiçbir zaman. Çoğunluk olarak tabir ettiğim topluluk beni sevsin benden hoşlansın diye su olup girdiğim kaba göre şekil almadım.
İnsanlar beni istedikleri kıvamda göremeyince yalnız bana değil bakışıma kimi zaman duruşuma ve hatta susuşama dahi takar oldu. Ben onların bu tavırlarının karşısında kendim kalabildiysem tek nedeni su hayatta en çok korktugum iki yuzluluk maskesini takinmaktan kendimi korumamdir.
Ben her şeyi insanların yüzüne patır patır söyleyen bi insandim. Ta ki susana dek ve kimseye bir şey soylememeye başlayana dek. Gün geldi bir çok insanın içinde hakarete uğradım ama sesimi çıkarmadım. İnsanlar şaşırdı . Bu kıza nolmus böyle dedi. Ne olduğunu bende bilmiyorum . En yakinimdakiler bana bu sen değilsin dediler her seferinde. Ama öyle bi konuma gelmiştim ki susmak değil konuşmak canımı yakacakti biliyorum.
Rabbim öyle büyük ki ben ne zaman sussam kendi cevap verdi onlara. Bir bir oynadıkları oyunlar dolandı ayaklarına. İftira atan belki yalan söyledi ama kendi gerçekleriyle yuzlesip ardında bir insan bile bulamayacak hale geldi. Yıl boyu bana çektiren her türlü kötülüğü yapan insanlar biz böyle olduğunu bilmiyorduk bize böyle anlatmadilar hakkını helal et diye bana gelirken insaftan vicdandan nasibini almamış karabasan gibi başıma çöreklenmiş olanlar hala iki yuzluluk yapıp kendini ispatin peşindeydi. Allah'ın sopası yok.Adalet er geç tecelli eder demekten başka bir yolum yoktu.
Ben içimde biriktirdim her şeyi ve sadece sana söylemek istedim,seninle paylaşmak istedim ama sende yüzüme bakmadın. Giderken ardına bakmadığın gibi. Şimdi icime gömdüğüm her şeyi avuclarimda topladım. Ve firlattim olabildiğince uzağa. Yeni bir hayata basliyorken onları yanımda goturmeyecegim. yaşadığım güzel şeyleri muhafaza edip,kötü şeyleri toprağa gomecegim. Üstüne beton döküp binalar kuracağım. Yeni hayatımı,yeni hayallerimi ve mutluluklarimi barindiracagim orda. Ben o insanlara bir daha hayatıma girme fırsatı vermeyeceğim. Bilerek ya da bilmeyerek mahvettikleri hayatımı kayıplarıyla birlikte sahiplenip yeniliklere uzandiracagim.
Onlara ben yer verdim hayatımızda biliyorum,ehemmiyeti yoktu hiçbirinin normalde. Öyle diyordun ama ben kabullenememistim o zamanlar. Benden başka herkesin hakkı vardı üstünde onlara gore ve ben buna göre sekillendirmistim kavgaları. Sıkmış mıydım bunaltmis mıydım ? Evet yapmistim ama ilk kez gönlüme aldığımı kiskanmistim. Belki gereksiz ama yapmistim. Ben hata ettim belki ama sende beni hiç anlamamıştın.
Aşkı okyanuslarla tabir ettiğin bir aşkın vardı ama vazgeçilemeyecek bir şey değilmiş. Kimse kimseyi vazgecemeyecek kadar sevmiyormuş. Hep bi taraf daha fazla seviyor bir taraf daha fazla uzuluyormus ve kimseyi haddinden fazla sahiplenmek gerekmiyormus. Ve sadakat burusturulup cope atılan bir kağıttan farksizmis . Guven ise batan geminin malları gibi degersizmis. Vazgecmekse her şeyden kolaymis bu devirde. Şimdi dönüp arkama baktığımda kendi hatalarimla yüz yüze geliyorum. Sen bir kuş olsan ne sıkmaya gelirsin ne de büsbütün bırakmaya. Bu herkes için öyle galiba.
Eger bir gün yüreğime birini almak istersem aynı hataları yapmayacağım. İçine atildigim cehennemden çıkmışken bir daha o azabı ne yaşayacağım ne yaşatacağım. Sadece gözlerine bakıp ne hissettiğimi anlatacağım sadece seveceğim ve başka hiçbir şeyi onemsemeyecegim. Tekrar yorulmaya niyetim yok,mecalim de yok zaten.
Ruhsal ve bedensel her türlü rahatsizlik insana önündeki şeyleri daha bi imkansız gösteriyormuş ve ben imkansiza ulaşacağım. Daha mutlu daha neşeli olacağım. Geçen bir arkadaşım gulunce gözlerinin içi de gülüyor canım arkadaşım dedi. Teşekkür ederken bir hüzün kapladı içimi. Bana değer verenler neşeli sesimi duyunca sevinir olmuştu artık. Benden geriye bana uzak seyler kalmıştı. Ve ben sadece kendimi bulmak için uğrasmıştım. Dediğim gibi aynı hataları bir daha yapmayacağım ve elimden kayıp giden hayallerimi gerçekleştireceğim ve dünyanın en mutlu insanı olacağım. Ve sukredecegim Rabbime sevdiğim sevildigim ideallerine ulaştığım ve mutlu olduğum için. Dualar bosuna değil diye düşündüm ben hep ve hepsinin amininin bir vakti var muhakkak.
Gülen gözlerime bakacak insanlar artık ve benimle birlikte mutlu hissedecekler kendilerini. Ben buyur etmeyeceğim kimseyi . Çalışacağım kendim için,mutluluğum için. Rabbim bana bir fırsat verdi . Yeni şehir yeni hayaller yeni zorluklar yeni mutluluklar.. Degerlendirecegim..
