Yoongi's POV
Lahat na ata ng emosyon, binuhos ko habang tumutugtog ako. Masaya naman ako na naging maganda ang pagtugtog ko.
Pero pag balik ko sa waiting area, wala naman si Y/N. Sinabi nila sakin na nagpunta daw sa cr. Isang contestant na kang kasi, siya na.
Pero ang tagal niya. Natapos na ang contestant bago siya. Pero wala pa din. Sumilip ako mula sa backstage pero wala siya.
Host: Our last contestant, Kim Y/N!
Halos mataranta ako na hindi siya nagpapakita man lang.
Host: Kim Y/N?
Pero wala padin. Nakita ko sa mukha ng kaptid niya ang pag alala.
Host: Kim Y/N?
Halos mainis-inis na ang mga tao sa tagal niyang magpakita. Tatawagan ko na sana si Jin pero nagulat kaming lahat ng bumukas ang pinto ng auditorium.
Bora: Ma'am!!!!
Halis magalit ang mga prof sa pagsigaw ni Bora noona.
Bora: Ma'am! Si Y/N!!
Napatayo si Jin sa gulat niya.
Jin: Bakit? Anong nangyari?
Bora: Napadaan kasi ako sa cr. Pero napansin kong may estudyanteng nakahiga sa may hagdan. Pag tingin ko, y/n pala yun. Pero puro siya dugo. Wala akong magawa sa takot. Di hindi ko alam kung ano nangya----
Hindi ko na pinatapos ang sinasabi ni Bora noona at nagmadali na akong puntahan si Y/N. Halos magkasabay kami ni Jin na tumatakbo papunta sa hagdan.
Durog na durog ang puso ko ng makita ko siyang walang malay at halos maligo na sa sarili niyang dugo.
Iyak ng iyak si Jin habang yakap yakap ang kapatid niya.
🔹🔹🔹
Makalipas ang 12 na oras*
YOUR POV
Nang idilat ko ang mga mata ko, napansin ko agad ang mga nakakabit saakin. Umupo ako at lumapit sakin si Yoongi.
Niyakap niya ako ng mahigpit at napansin kong may cast ang braso ko.
Ako: Hindi! Hindi totoo!
Yoongi: Y/N, please huminahon ka.
Ako: Hindi pwede to! Kailangan maalis to!
Tumayo ako at patakbo na sana pero tumumba ako sa sahig. At dun ko na nakita na pati pala ang binti ko hanggang sa tuhod, naka-cast na din pala.
Ako: Yoongi! Hindi pwede to! Tanggalin niyo to please!!!!!
Yoongi: Sorry, y/n.
Pumasok sa kwarto si Suran habang pinipigilan siya ni Jin oppa.
Jin: Bakit ba gustong gusto mong makita yung kapatid ko ha?! Sinabi na ngang hindi pwede eh!
Sabay pumasok sina Taehyung at hingal na hingal.
Taehyung: Ang kulit kasi nyan eh.
Suran: Gusto ko lang magsorry!
Jungkook: Sorry?
Hanggang sa maalala ko ang nangyari. *Flashback*
Matapos kong magCR, babalik na sana ako sa auditorium pero hinarang ako ni Suran.
Ako: Ano ba.
Suran: Magpatalo ka.
Ako: Yoko nga te. Drem ko to hoy.
Suran: At paano ka nagustuhan ni Yoongi ha?
Ako: Ganda ko eh.
Galit na galit siya sakin. Nagulat ako ng ilabas niya ang cutter sa bulsa niya at tinutok sakin.
Ako: Ano bang problema mo?
Suran: Ikaw! Masyado kang epal eh!
Pausog ako ng usog sa likod pero sunod siya ng sunod. Hanggang sa pag atras ko, tuluyan akong nalaglag sa hagdan.
Ang bilis ng mga pangyayari. At naramdaman ko na lang na tumama ang braso ko, ang binti ko at ang ulo ko sa sahig. Pinipilit kong himingi ng tulog kay Suran pero tumakbo siya paalis. */Flashback*
Tinulungan ako ni Yoongi na tumayo at hindi na ko nag-atubiling lumapit kay Suran.
Tinabig ko ang kamay ni Yoongi at pinilit kong maglakad papalapit kay Suran. Pero bumagsak ako sa harap niya.
Ako: ANO MASAYA KA NA?!
Suran: I'm sorry. I'm really really sorry!
Lumuhod siya sa harap ko at tinulak ko siya. Dahilan para mapaupo din siya sa sahig.
Jin: Tama na yan.
Lumapit si Yoongi.
Ako: Wag kang makielam dito.
Maiyak iyak si suran sa harap ko.
Ako: Bakit di mo sabihin sa harap nila kung anong ginawa mo sakin, Suran!
Suran: Y/N please. Sorry. Wag dito. Please. Maawa ka naman sakin.
Ako: Maawa? Sayo? Nung ako ba yung humingi ng tulog sayo NAAWA KA BA?! NAISIP MO BA NA PWEDENG NAPASAMA YUNG PAGBAGSAK KO SA HAGDAN?! BAKIT HINDI MO SABIHIN NA IKAW YUNG DAHILAN KUNG BAKIT NANGYARI YUN.
Nagulat ang lahat sa mga sinabi ko.
Ako: Suran, pangarap ko yun eh. Lahat ng inaagaw mo, pangarap ko. Una si Yoongi. Hinayaan ko naman! Hindi na nga ako nagreklamo diba! Pero di ka pa nakuntento Suran! Pati naman yung role ko bilang Juliet sa play, inagaw mo! Pinahiya mo ko diba? Pero hindi naman kita sinaktan o ano! Pati ba naman to Suran? Yung pangarap ko na minsan sa buhay ko, ako yung piliin! Kasi lagi na ako yung pangalawa, lagi na lang ako yung binabalewala. Hindi mo alam kung gaano ko pinaghandaan yung piano contest na yon. Pero tignan mo ko ngayon!
Wala siyang magawa kundi umiyak.
Ako: Masaya ka na ba? Ha? Sinira mo yung pangarap ko. Ang tagal tagal kong binuo pero sinira mo lang.
Pumatak ang mga luha sa mata ko.
Ako: Tapos ngayon hihingi ka ng patawad? Ang kapal ng mukha mo! Dahil sayo baka hindi na ko makatugtog ng piano! Wala kang alam kung gaano ko kagustong mag aral sa Juliard! Wala kang alam kasi gusto mo ikaw lang yung napapansin! Sana iba na lang Suran. Sana hindi na lang yung pangarap ko!
Sa galit ni Taehyung, pinatayo niya si Suran at tinulak palabas. Pero ito ako, iniiyakan ang nasira kong pangarap.
