Herkese Merhaba!😊Yeni hikayemle karşınızdayım😉🤗İyi okumalar❣️
📌vote ve yorumu unutmayalım
Hazan
Sabah erkenden yola koyulduğum için öğle saatlerinde varmıştım buraya.Buraya dediğim yerse İstanbuldan hayli aralı mesafede yerleşen ormanlık bi alandaki küçük ahşap evimdi.En son 4-5 sene öncesinde gelmiştim buraya.O zaman bu evde pek vakit geçirememiştim.Çünkü tekbaşımaydım ve bu yerlerin ürkütücü bi havası vardı.Tabi benim için ürkütücü..
Hep bi yerlerde yalnız kalmaktan ve karanlıktan korkar biri olmuştum.Çocukluğumdan beri bu böyleydi.
Şimdi ise bu evde 1-2 hafta falan kalabilirim diye gelmiştim.Nasıl mı? Çünkü artık yalnız değildim.Kerem vardı hayatımda.Nişanlım..
Onu çok seviyordum.Bi kaç gün öncesinde burda kalmayı teklif etmiştim ona.O da itiraz etmemişti tabi.İşleri sebebinden benimle birlikte gelemese de "bi kaç saat sonra ben de orada olurum" demişti bana.Aslında birlikte gelebilirdik ama önden gelip bişeyler hazırlamak istemiştim.Burada her anımızın güzel ve özel geçmesini istiyordum.Çünkü bu evi nedensizce hep seviyordum.Her ne kadar kasvetli bi ortamda bulunsa da insana huzur verdiği bi gerçekti.
Yolüstü marketten aldığım yiyecekleri arabadan alıp eve girdim.Evde hiç yaşanmadığı için her tarafı toz almıştı ve bi de çok soğuktu.Ellerimi nefesimle ısıtırken dışarı çıktım.Neyseki yerde sobaya atmam için bi kaç tane ağaç parçası bulabilmiştim.
Bi süre sonra ev ısınmıştı.Şimdiyse sıra temizlikteydi.
Kollarımı sıvazlayıp işe koyuldum.Kerem gelene kadar herşeyi düzene sokmalıydım.Daha bunun yemek yapması vardı..
Evet! İşte, temizlik de bitmiş her yer pırıl pırıl olmuştu.Daha fazla gecikmeden mutfağa koştum.Poşetleri açıp tüm malzemeleri çıkardım.Tam yemek yapacağım sırada Kerem aramıştı.
Büyük bi heyecanla telefonu açarak "Aşkım,geliyormusun?" diye sordum.Onun verdiği cevapsa tüm tadımı kaçırmıştı.
-"Aşkım ben bugün gelemeyeceğim galiba.."
+"Neden gelemeyeceksin? Kötü bişey mi oldu yoksa?"
-"Yok olmadıda..İş işte aşkım! Biliyorsun çok yoğunum"
+"Bugün gelemiyorsun yani?" (üzgünce)
-"Maalesef aşkım"
+"Tamam ya..olsun! Ben beklerim seni yarına kadar.Sen üzülme rahatına bak" (sahte bi tebessümle)
-"Seni seviyorum"
+"Ben de seni"
Telefonu kapatır kapatmaz derin bi iç çekmiştim.Gece..Bu evde..Yalnız başıma..
Napacaktım şimdi? Şimdiden bedenimi korku sarmıştı bile.
Huzursuzca evden dışarıya çıktım.Hava henüz kararmamıştı,bu yüzden korkmuyordum.Kollarımı birbirine kenetleyip gözlerimi kapadım.Ciğerlerime derin bi nefes soludum.Mis gibi orman kokusu tüm hücrelerimde gezinirken yüzümü küçük bi tebessüm sarmıştı.Gözlerimi huzurla açtım ve o da ne? Biraz ilerde çok büyük ahşap bi ev vardı.Bu evi dikkatsizliğimden olsa gerek ki ilk defa görüyordum.İstem dışı mutlu olmuştum.Çünkü yalnızlık korkuma iyi gelmişti bu ev.Dev kadar olması da içinde büyük bi ailenin yaşaya bileceğini düşündürmüştü bana.
***
Hava kararırken içimi lanet olası bi sıkıntı kaplıyordu yavaş yavaş.Belki çabuk uyursam bu korkumu hissetmem umuduyla yatağıma girdim.Ama olmuyordu işte! Bi kaç saat geçmesine rağmen hâla uyuyamıyordum.Dahası yağmur başlamıştı ve ardından ürkütücü gök gürültüsü..
