Ay ışığı /YağHaz

⚜️4⚜️

Herkese Merhaba! Aslında dün bölümü yayınlayacaktım ama bazı nedenlerden dolayı olmadı.Bunun için hepinizden özür diliyorum🙁
Ve..Bölümü istediğiniz gibi yazmışımdır umarım☺️❤️
Kısa olsa da:/
Beğenenler okumakla kalmasın,aşağıda Oy tuşuna basıp oylasın lütfen❣️
Hepinize sevgilerimle💋
🌼İyi okumalar🌼
###########

⚜️Hazan⚜️
O 'intikamdan' sonra Yağız beni evime bırakmıştı.Geldiğimden beri beni soru yağmuruna tutan Betülse hâla anlatmam için ısrar ediyordu.

-"Kızım anlatsana! Kimdi o adam?! Senin gitmene o mu engel oldu?"
+"Ayh! Betül! Daral geldi he!!"
-"Bak anlatmazsan gece uyuyamam! Çatlarım kızım meraktan! Hadi anlat!"
+"Of tamam!"

Betül pür dikkat bana odaklanmış,neler anlatacağımı merak ediyordu.Bense o sırada hülyalara dalmış,Yağızı düşünüyordum.
Onu anlatmak..

Nasıl anlata bilirdim ki? Onu anlatmaya nerden başlayacaktım ve nerde sonlandıracaktım?
Yağızın kim olduğunu,hayatımda nasıl bir sıfata sahip olduğunu kendim bile çözememişken,bunu başkasına anlatmak..

Neyden bahsedecektim mesela..
Her yalnızlığımda,her düştüğümde onu yanı başımda bulmamdan mı?
Ya ona her sığındığımda bulduğum o huzurdan mı?
Tenime ufak dokunuşunda,beni öpüşünde hissettiğim o karmaşıklık..
O hızlanan kalp atışlarım..
Onları nasıl anlatırdım peki?!

Derince yutkundum boğazımdaki düğümleri çözmek istermişce.Ayağa kalkıp cama yaklaştım ve gözlerimi zifiri geceleri aydınlatan o büyülü ay ışığına odaklayıp konuştum.

"Yağız Egemen..
Bana karanlığımı,yalnızlığımı unutturan,boğulmak üzere olduğum okyanuslardan beni çekip çıkaran kurtarıcım gibi.
Onun sarılışı..
Bir anne gibi..
Bir baba gibi..
Bir aile gibi..
Kaybettiğim ailem gibi sanki.
Dokunuşu..
İnsanın içine öyle birşey yerleştiriyor ki..
Kayboluyorsun!
Bildiğin düz bir yolda kaybolmak kadar saçma geliyor hissettiklerin..
Kokusuna özlem duyuyor insan mesela..
Her dakika,her saniye solumak istiyorsun.Çünkü o koku sana yeni bir nefes gibi geliyor artık,oksijen misali yaşatıyor bedenini,ruhunu..."

[Ay ışığına bakıp burukça gülümser ve Betüle bakarak devam eder]

"Biliyor musun? Ay ışığı gibi o aslında.
Çok uzakta..
Ama zifiri karanlıktan bizi kutaracak kadar da yakınımızda..
Yanımda.."

****
⚜️Yağız⚜️
Plazaya döndüğümden beri camdan şehri izliyor,viskiden yudumluyordum.
Düşüncelerimin,aklımın her zerresinde ise o kadın vardı.
Hazan..

Bir kaç saat öncesinde onu kendi isteğimle öpmüştüm.Tabi küçük saçma bahaneler kendimi kandırma çabalarımdı sadece.Ve de Hazanı.
Ne kadar başarılı olduğum tartışılırdı ama kendimi artık kandıramadığım bir gerçekti.
Bana beni unutturuyordu bu kadın.
İçimdeki ben kayboluyor,yerini gittikçe Hazan kaplıyordu artık.İçimde bir sen oluyordu sırma saçlı bu kadın.