ᎻᎪᏙᎪΝᎪ

~ 01 ~

 

"ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΕΊΣΑΙ ΣΊΓΟΥΡΗ ΌΤΙ ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΦΎΓΕΙΣ ?" Με ρωτάει για χιλιοστή φορά η μάνα μου ανάμεσα στα αναφιλητα της.

Ε ρε έχουμε γίνει θεαμαααααα, ούτε για σφαγή να με πήγαιναν.

Μερικοί άνθρωποι μας κοιτάνε περίεργα και τους χαμογελάω συγκαταβατικα.

Τελειααα.

"Μανα, έχουμε γίνει θέαμα σε όλο το αεροδρόμιο." Της ψιθυρίζω προσπαθώντας να την ηρεμήσω αλλά δεν δίνει σημασία.

"Ο κόσμος να κοιτάει την δουλειά του, εγώ εδώ αποχωρίζομαι το σπλαχνο μου." Σκουπίζει για χιλιοστή σήμερα φορά τα δάκρυα της στο μουσκεμενο χαρτομάντιλο της, πριν το πετάξει και βγάλει άλλο για να φυσήξει την μύτη της.

Παναγία μου, λες και παίζουμε σε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα κάνει.

"Δεν πάω να πολεμήσω στο μέτωπο ρε μάνα, για σπουδές φεύγω, ημαρτον." Της λέω αγανακτισμένη και συνεχίζω να προχωράω μέσα στο αεροδρόμιο σέρνοντας την πράσινη, ελαφρώς φθαρμένη, βαλίτσα μου όσο με ακολουθούσε.

"ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΞΈΝΑ?" Με ρωτάει και ξανά πλανταζει στο κλάμα.

Με τέτοια δραματική ερμηνεία αξίζει Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου.

"Δεν πάω στα ξένα ρε μαμα, στον μπαμπά πάω, θυμάσαι?"

Είχαν πάρει διαζύγιο πριν οχτώ  χρόνια αλλά διατηρούσαν καλές σχέσεις ευτυχώς.

"Και πάλι, θα είσαι μακρυά απ' την μανούλα." Μου λέει λυπημένα και γυρνάω να την κοιτάξω.

"Έλα βρε μαμά μου, θα έρχομαι να σε βλέπω μην κάνεις έτσι." Προσπαθώ να την παρηγορήσω και την αγκαλιάζω θερμά.

Την αγκαλιά μας όμως διέκοψε η φωνή από το μικρόφωνο που ανακοίνωσε πως όλοι οι επιβάτες για Σαν Φρανσίσκο πρέπει να επιβιβαστούν.

"Η πτήση μου μαμα, πρεπει να φύγω."
Με αγκαλιάζει για μια ακόμα φορά σφιχτά και για λίγο σταματάω να αναπνέω.
"Σ' αγαπάω, θα μου λείψεις." Την φιλάω στο μάγουλο αφού με άφησε από την αγκαλιά -κεφαλοκλειδωμα της.

"Και γω πουλάκι μου, αντε, άντε πήγαινε." Μου λέει βουρκομενη και ξεκινάω να τρέχω για να προλάβω την πτήση μου.

"ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΝΑ ΠΑΊΡΝΕΙΣ." Την ακούω να φωνάζει από πίσω μου.

"ΕΝΤΆΞΕΙΙ." Της απαντάω και γρήγορα χάνομαι απο το οπτικό της πεδίο.