"Αυτά έγιναν πάνω κάτω." τελειώνω την εξιστόρηση όσων συνέβησαν χθες το βράδυ στην Μπεθ η οποία κάθεται στην άλλη γωνία του καναπέ διακόπτοντας με κάθε δύο λεπτά ουρλιάζοντας κάθε φορά κάτι του στυλ "Πλάκα μου κάνεις;" ή "Δεν το πιστεύω!""Και αφού σε γύρισε τι έγινε;;" με ρωτάει με γουρλωμενα μάτια γεμάτα αγωνία λες και παρακολουθεί κάποια βραζιλιάνικη σαπουνόπερα ενώ γεμίζει το στόμα της με ποπ κορν.
"Ω έλα τώρα Μπεθ, μη με αναγκάσεις να διηγηθώ και αυτό, δεν έχω καμία διάθεση να μιλήσω κι άλλο για αυτόν." αναφωνω αγανακτισμένη με την ελπίδα να με λυπηθεί σκύβοντας για να βάψω τα νύχια των ποδιών μου με ένα αξιολατρευτο λιλά μανο.
"Αν νομίζεις πως θα μου γλυτώσεις και δεν θα μου πεις είσαι βαθιά γελασμενη γλυκιά μου."
Στριφογυρίζω τα μάτια μου ηττημένη γιατί ξέρω πως όσο κι αν την ικετεψω δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να με αφήσει ήσυχη.
"Καλά καλά θα σου πω." ξεφυσαω κατσουφιασμενη και ένα χαμόγελο ικανοποίησης χαράζεται στο πρόσωπο της.
Flashback:
"Να εδώ μένω, σταματα." λέω φευγαλέα δείχνοντας του το ψηλό και πρόσφατα ανακαινισμένο κτήριο και ο Σεμπάστιαν παρκάρει το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου.
"Αυτή είναι η πολυκατοικία σου;" δείχνει με την άκρη του δαχτύλου του το κτήριο και μπορώ να διακρίνω την αβεβαιότητα στον τόνο της φωνής του.
"Ναι, γιατί;" ρωτάω περίεργη και γυρίζω να τον κοιτάξω.
Είναι συνοφρυωμενος καθώς τα γαλανά μάτια του επεξεργάζονται το κτήριο και μια ζαρα έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στα φρύδια του.
"Τίποτα." ψυθιριζει απομακρύνοντας το βλέμμα του απ' την πολυκατοικία και κουνάει το κεφάλι σαν να θέλει να καθαρίσει τις σκέψεις του.
"Άντε σε έφερα, θα ξεκουμπηστεις απ' το αμάξι μου καμία ώρα τώρα;" αυτή τη φορα η φωνή του ακούγεται κανονική, σίγουρη και καυστική.
"Λες και εγώ ήθελα να περάσω παραπάνω χρόνο μαζί σου." τον ειρωνευομαι και το χέρι μου κατευθύνεται αμέσως στο κουμπωμα της ζώνης ώστε να ελευθερωθω επιτέλους από την ενοχλητική και ανυπόφορη παρουσία του.
Το ένα μου χέρι όμως κρατάει ακόμα το μισογεμάτο πλαστικό ποτήρι με τον δροσερό καφέ και το κούμπωμα μάλλον κόλλησε ή κάτι τέτοιο οπότε μου είναι αδύνατον να την ξεκουμπωσω.
YOU ARE READING
ᎻᎪᏙᎪΝᎪ
Humor"ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΆΣ ΚΑΙ ΠΙΆΣΕ ΤΗΝ ΣΦΟΥΓΓΆΡΙΣΤΡΑ ΜΩΡΉ ΠΑΡΑΦΩΝΗ ΤΕΜΠΕΛΕΛΙΚΗ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΑ"