Teakwooon ve havalı kız, kafede gözlerimin önünde öpüşüyorlardı. Bu hiç beklemiyordum ve şaşırmıştım. Ama sonra hemen işime geri döndüm. Bu beni ilgilendiren bir sorun değildi ve ikisinide tanımıyordum. Bu yüzden öpüşmelerine vakit ayıramazdım. İşime odaklamalıyım. Zaten kaybettiğim bir işti. Tekrar kaybetmek istemiyordum. Aklımı tezgâhlardaki bardaklara vererek, hepsini ovalamaya başladım. Bir yandan bardakları silerken, diğer yandan tekrar önüme baktım. Havalı kız gitmişti ve Teakwoon yarı şaşkın hâlde, ağzında kırmızı ruj iziyle Eun Bi'e bakıyordu. Başımı hafifçe sallayarak tekrar bardaklara döndüm. Tam beşinci bardağı ovalamaya başlayacaktım ki, telefonum çalmasıyla yerimde titredim. Elimdekileri bir yana koyarak telefonumu elime aldım ve ekrana baktım. Arayan arkadaşım ve abim olarak gördüğüm Hyuktu.
"Hyuk iyi ki aradın abicim
"mihi aslında aramanın bir sebebi var bu gün o gün ailenin kaybettiğin gün
"Biliyorum. O günü unutmak mümkün değil. Ailemi kaybettiğim gün, benim için kabus gibi.
"Anlıyorum kardeşim ama herşeye rağmen senin yanında olacağım. Kardeşlerin de hep senin yanında olacak ve seni koruyacağız. Bunu sakın unutma Mihi.
"İyi ki yanımdasınız iyi ki varsınız
diyip telefonu kapattım ve Telefonu kapatıp pantolonumun cebine koydum ve önlüğümü askılığa asıp izin almak için bay parkın yanına gittim.ve ona durumumu anlatırken çok tedirgindim. Bay park dan izin alıp siyah deri çeketimi giyip cafeden uzaklaştım.ve yurdun yanındaki parka ulaşmak için koşmaya başladım.Başarılı bir şekilde parka ulaşmıştım.Beni her zaman oturduğumuz bankta bekliyordu ve parlayan güneş ışıl ışıl Hyukun nazik ve sevimli yüzünü aydınlatıyordu. Ama Hyuk bundan son derece rahatsız oluyordu. Güneşin yüzüne vurup, gözlerini kamaştırmasından rahatsız oluyordu. Eliyle güneşi engellemeye çalıştı ama nafileydi. Güneş bütün gücüyle Hyukun yüzüne vurmaya devam ediyordu. Yüzümde küçük bir gülümseme belirdi. Yavaşça ve sessizce Hyukun oturduğu banka doğru yürümeye başladım.Abimin yanına sessizce vardım ve onun tatlı yüzünü o kadar özlemistim ki anlatamam.Ve hyuk 'u ilk tanıdığım gün aklıma gelmişti.Onu yurda ilk geldiğim gün görmüştüm yeni arkadaşlar edinmeye çalışıyordum ama kimse benimle arkadaş olmak istemiyordu.ve benimle dalga geciyorlardi.umutsuzluk içinde kayboldugumda karşımda belirmişti.ve benimle dalga geçen çocukları azarlamıstı.Benim kurtarıcım olmuştu.Ayrıca bana yeniden bir ailemin olduğunu hatırlatan tek kişi oydu.Daha fazla onu bekletemezdim.Kesin yine bana çok kızacaktı.Hemen banka doğru yürüdüm.beni azarlayacaktı ve en kötüsü de haklı olmasıydı.Yavaşça oturup beni fark etmesi için bekledim ve farketmişti. Ve şöyle söyledi .
"Küçük hanım sonunda gelebildiniz. Ağaç oldum.Normalde hiç bir kızı bu kadar beklemem. Ama sen kız kardeşim olduğun için bu seferlik susuyorum.
"Üzgünüm abicim ama o kadar tatlıydın ki kendime engel olamadım.Sanırım çiçek almayı da unuttum
"Bunu tahmin etmiştim.Bu yüzden tedbirli geldim. Al bakalım çiçekleri hadi gidelim.
"Ama gitmeeden önce bir şey yapmam lazım?
"Nedir?
"abime sarılmak.
diyip sarılmıştım.Mezarlığa geldiğimizde bir an içeri girmek istememiştim.Sonra abime bakınca bana güç veren bir gülümseme yollamıştı.Annem ve babamın mezarına yaklaştığımda çiçekleri mezartaşının yanına koydum ve onlara seslendim
"An ...ne.Anne baba bakın büyüdüm.Liseyi bitirdim .Yemeklerimi yedim.Burdayım ama siz yoksunuz .Neden yanında değilsiniz.Siz olmadan nasıl dayanacağım ...Söyleyin .
Diyip ağlamak istiyordum.Gözlerimden yaşlar akmasını engel olamazdım Ayağa kalkmak istemiyordum.Kafamı abime çevirdiğimde yanıma gelip beni ayağa kaldırmaya çalışmıştı ve başarmıştı.
"Ağla kardeşim istediğin kadar ağla Bay Lee ve Bayan Lee kızınıza çok iyi bakıcağım.size söz veriyorum.
dedi ve birbiimize sıkı bir şekilde sarılmıştık.Tam mezarlıkta ayrılaçağımız zaman tanıdık bir ses duymuştum.O sesi takip etmeye başladım.Ve başımı sağa çevirdiğimde eun bi ve bay jung görmüştüm.Birbirlerini sarılıp ağlıyorlardi.Ama birbirlerini nerden tanıyorlardı.abimle birlikte Eun bi ve Taekwoon yavaşça yaklaştık.yanlarına vardığımızda bizi farketmişlerdi.Taekwoon eunbi 'ye sarılmayı bırakmıştı.Ve bana elini unutmuştu.İç sesim deliye dönmüştü ve söyle söylüyordu.
"Vay be Taekwoon bana elini uzatmıştı.Bu çocuk çok yakışıklı ve cool Mihi kendine gel çabuk çocuğun elini sık demişti. Bir sussan sıkıcağım çocuğun elini sıkıcağım.Tam elini çekeceği zamanda sıkmayı başarmıştım ve Yanıma gelen abimi onlarla tanıştırdım
"Ben han sang hyuk tanıştığıma memnun oldum."Ben Jung Taek woon bende tanıştığıma memnun oldum ve Bu da kız kardeşim
"Abi bırak ben kendimi tanıtıyım Ben Jung Eun bi tanıştığıma memnunda oldum Han Sang hyuk
"bende çok memnun oldum.
Bir dakika ne dedi onlar "kardeşim mi" Bu imkansız kafama iki tarafa sallayıp kendime gelmeye çalışıyordum .Ve Taekwoon sesiyle kendime gelmeyi başarmıştım.
"Mihi
"Efendim
"Sen iyi misin?
Sence iyi mi gözüküyorum değer verdiğim arkadaşım Eun bi 'nin' hem huysuz hemde cool olan abisi mi varmış Ve bu bizim gıcık ve huysuz bay jung taek woonmuymuş.Oha demişti iç sesim
" evet iyiyim artık gidebilirmiyiz? buradan bir an önce çıkmam gerekiyor lütfen
Diyip oradan ayrılırken kolyemi düşünmüştüm.ve farketmemiştim bile onu bulan taekwon du. Ve alıp cebine atmıştı.Cafeye girdiğimizde herşey yolundaydı tabi bu kısa sürmemişti. Ben içeri grip bay park' geldiğimizi söylerken ve bir yandan da önlüğümü giyerken Taekwoon bana ait olan kolyemi kardeşine takıyordu. Ve başarmıştı da önlüğümü giyip kasanın yanına geldiğimde abim hyuk gözleriyle Eun bi 'yi kesiyordu.Ve abimin bu kadar hızlı bir şekilde eun bi kesmesine inanamiyordum .abime seslendiğimde beni duymuyordu.Bende önüne geçip homurdanmaya başladım.Neyse ki beni farkedip şöyle söylemişti.
"Tamam tamam anladım Ama bu bakışla bakma bu en sevimsiz yüz ifadesi şimdi dışarıda seni bekliyorum.20 dakika sonra kapıda ol.
Diyip sırıtarak gitmişti .Eun bu yanıma geldiğinde değişik gözüküyordu.Sanki fark edemediğim bir şey vardı.bir kolyeydi.Kendi boynuma baktığımda kolyem yoktu.Ve bu olamazdı bu benim kolyemdi.Annem ve babamın bana verdiği kolyeydi.
Umarım yeni bölümü beğenirsiz ve bana yardımcı olan arkadaşım vampirella_starlight çok teşekkür ederim ve seni çok seviyorum vampirella_starlight
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTULMAZ
FanfictionGeçmişimi hiç hatırlamıyorum ve hayatımı nasıl yaşamaya başladığım hakkında da hiçbir fikrim yok. Sadece garip duygular var içimde ve bir de dolduramayan yalnızlık. Hayatım hep böyleydi ve hep aynı olucağını zannetmiştim. Taki onunla karşılasana kad...