Beautiful ME ||1D||5SOS||

3. Opgesloten.

-Wat vooraf ging-

Opeens voel ik een hand op mijn schouder. 'Wat doe jij hier?'

~Sarah-Anna POV~

Ik schrik, en blijf verstijfd staan. Het is donker. 'Ehh, yo gast, ik moest effe naar de WC w-weet je,' Zeg ik met mijn aller zwaarste mannen stem.

De hand glijdt van mijn schouder af. "Oh, heey Lukey,' Zegt de stem, ik hoor dat het Calum is. Of is het Ashton..?

'Yoo...'

Ik sta nog steeds met mijn rug naar Calum/Ashton toe.

"Serieus? Ik hoor heus wel dat je niet Lukey bent hoor. Je bent gesnapt, jij... vreemdeling! Draai je nu maar om..."

DIKKE SHIRTVER. Misschien moet ik maar gewoon mijn studie af maken, en een baan zoeken, inbreker zijn is niet mijn ding.

Ik trek de muts van mijn hoofd af, en draai me om. 'Hii,' piep ik. Het is donker, maar ik zie een schim van een bandana.

'What the hell, slááp jij met je bandana..?' Ik kijk de persoon, die waarschijnlijk Ashton is, verbaasd aan... Wat hij uiteraard niet ziet in het donker.

'Klik' Het licht is aan. meteen sla ik een hand voor mijn ogen.

'Au, ik was net gewend aan het donker!' 

Als ik mijn ogen open, staat Ashton voor me. Een stukje verder in de gang staat Calum. nerveus frunnik ik aan mijn staart.

"Hallo, ja, ik slaap met bandana, jij?" Ashton grijnst.

'Nee!' roep ik. "En... Wat deed jij hier, in je boefachtig zwarte kleding..." Calum spreekt voor het eerst sinds dit gang avontuur.

'Ehm...Tja, het zit zo... Ik kan het uit leggen!' Waarom zeg ik dit? Ik kan het hélémaal niet uitleggen... maar ik moet toch tijd rekken.

"We hebben alle tijd, leg het maar uit!"

'Oké... Mijn zusje heeft het syndroom van down, en... Ze wilde heel graag naar het concert van one direction, omdat ze het gevoel heeft dat hun haar enige vrienden zijn, en tja... Bij ons thuis is er niet genoeg geld, dus verkocht ik koekjes aan huis, maar toen ik eindelijk het geld bij elkaar had, konden we niet aan kaartjes komen omdat het al heel erg snel uitverkocht was, en omdat ik heel erg veel voor Daimy over heb, probeerde ik eigenlijk... Nou ja, Hoe zeg je dat...'

"Inbreken?!" Zegt Calum.

'Je zou het inbreken kunnen noemen ja, maar ik deed het voor mijn gehandicapte zusje...'

"Ja? nou ik geloof je niet." Ik kijk met mijn aller zieligste blik naar Ashton, die voor me staat te twijfelen. 'Ash... Jij gelooft me toch wel?' Piep ik, en ik leg een hand op zijn borst. Voorzichtig duwt hij hem eraf. "N-nou ik... Ik weet het nog niet hoor..."

Calum pakt mijn hand, en trekt me mee naar een andere gang. Dan staan we stil voor een deur. Hij doet de deur open, terwijl hij nog steeds mijn hand vast heeft. Hij duwt me in de kamer, en sluit de deur. Ik hoor een klik, en kom er achter dat de deur op slot is... Nu zit ik hier dus opgesloten.