Bir Karadeniz Masalı..

*BÖLÜM 1*

Sabah kalktım bizimkiler erkenden kalkmış ve kahvaltı hazırlıyordular tıkırtılar nedeniyle hemen kalktım.
Beyaz bir bluz ve altıma yırtık dekolteli siyah bir pantolon çektim.
Aşağıya indim..

Babamı çok severim çok sempatik biridir,kişiliği kedi gibidir. Yufka yürekli bir adamdır.
Annemde çok iyi biridir.Onunla çok keyifli zamanlar geçiririz..

Babam ile annemin yanına gelmeden önce sessiz sessiz bir şeyler konuşuyorlardı babamın yüzünden düşen bin parça,annem ise babamın elini kavramış ona destek olurcasına bir şeyler söylüyordu.Ben gelince birden sustular ne olduğunu sordum.

Babam ile annem bana bakıp;
-Kızım,baban şey baban..

Evet anne babam?Devam edecekmisin.

- Kızım,babanın borçları yüzünden şirketin hisseleri düşmüş ve şirket iflas etmiş.Baban ile bir şeyler düşündük ve bir karara vardık..Biz.

Ne? Nasıl olur baba bunlar? Nasıl iflas edersin ki..Çokmu kötü durum...

-Kızım bizim memlekete,dedenlerin Rize'deki evine taşınacağız çünkü borçlar yüzünden eve haciz konuldu ve başka bir çaremiz yok. Artık İstanbul'da yaşayamayız.

Aa.aa.amaa arkadaşlarım sevdiklerim ve diğer dostlar,evimiz. Naparız biz Rize'de.(Ağlar)

Ve birden kapı çalınır..

-Kimsiniz?

-Efendim,biz devlet hükmüyle geliyoruz.Evinize haciz koyuldu. En fazla 1 gününüz var.Evi boşalmazsanız hapise kadar yol var.

- Ama biz nasıl 1 günde gideriz? Lütfen birkaç gün daha bekleyin efendim lütfen..

-Beyefendi,bizi zor durumda bırakmayın lütfen bize verilen yetkiye dayalı olarak işimizi yapıyoruz.

Babam bir şeyler imzalayıp kapıyı kapattı.
Masaya yumruğunu vurup odasına çıktı ve annemde arkasından koştu.
Çok korkmuştum,babamı hiç böyle görmemiştim. Sonra da masayı topladım.

Telefonumu açıp en yakın arkadaşım olan Yağmur'a olanları anlattım.
Şok olmuştu benim gibi. Üzüldüğünü anlamıştım sesi benimki gibi titriyor ve ağlamaklıydı..

Buluşmak üzere anlaştık ve diğer yakın arkadaşlarım olan;
Kerem,Aslı,Murat ve Derya'ya da haber vererek veda etmek için hazırlanmıştım.

Anlaştığımız cafede buluştuk. Gözyaşlarımı tutamamıştım ve arkadaşlarımda gözleri dolu bir şekilde bana doğru geldiler.
Aslı,
Demek gidiyorsun ha buralardan kanka..

Kerem,
Ah benim kardeşim gel buraya son kez sarılalım..

Derya,
Rize'lere mi gideceksin ha?

Murat,
Ah Zeynep keşke gitmesen!

Ah arkadaşlarım benim canlarım sizden asla ayrılmayacağım ki..Hep benimle olacaksınız.

Birisi arar..

-Alo anne,

-Kızım neredesin sen? Biz arabayı ve valizleri hazırladık çabuk eve gel gidiyoruz burdan..

-Ee hemen mi
- Maalesef kızım bekliyoruz.
-Ge.ge.geliyorum anne..

-Arkadaşlar,ben gidiyorum gelin buraya sarılalım son kez..

-Hadi gelin.
-Gel buraya!
-Seni özlicez Zeynep.
-Unutma bizi len.

-Hoscakalın canlarım..

Ağlayarak taksinin birini durdurdum.
Eve doğru yol aldım ve arabaya bindik. Babam arabayı çalıştırdı ve son bir kez evimize baktım hâlâ ağlıyordum.
Ve yolculuk başladı..