Despair Corner •|TAEJIN|•

Bölüm <9>

~JIN~

Kokusu...Aklımı başımdan almamı sağlayacak kadar güzeldi.Kokusunu tarif edemezdim.Eşsizdi kokusu sadece bir şampuan değil kendi kokusu vardı üzerinde...Ben onu bu kadar çok severken ondan vazgeçemezdim ya da ondan nefret edemezdim.Bu ikimiz içinde iyi olmazdı ve ben böyle olmasını kesinlikle istemezdim...İyikimdi taehyung benim.Chanyeol dan sonra birdaha kimseye böyle duygular besleyemeyeceğimi düşünsemde bir anda çıkıvermişti karşıma kadersi belki de bu yoksa taehyungun bilinçli yaptığı birşey miydi?Şuanlık bunu bilmiyordum ama öğrenme yolundaydım.Taehyungdan ayrılıp ona sordum"Taehyung gerçekleri öğrenebilir miyim?" Bana boş ifadeyle bakıyordu galiba çok sevineceğim şeyler anlatmayacaktı..."Jin sadece bu hastaneden çıkalım tamam mı? Burada hiçbir şeyi sana anlatmayacağım.Burdan çıkacağız ve seni bir yere getireceğim.Orda gerçekleri öğreneceksin meleğim tamam mı? Sadece kafamı sallamakla yetinmiştim.Neden takmıştı bu hastaneden çıkmaya?Bende buna takmıştım şuan ama kurcalamak istemediğim için sessiz kaldım.Taehyung yanımdan ayrılıp birkaç dakika sonra yanıma geldi."Jin doktorla konuştum artık gidebilirmişiz." "Ah öyle mi tamam gidelim." Montumu üzerime alıp çıkmıştık.Taehyung çoktan çıkış işlemlerini halletmişti bile.Arabaya bindiğimizde bilmediğim bir yoldan gidiyorduk."Taehyung nereye gidiyoruz?" "Sabırlı ol." Taehyung ciddiydi bana meleğim de dememişti.Acaba beni ne bekliyordu.Bilmiyorum.Her zaman ki gibi hiçbir şey bilmiyorum.Aradan 1-2 saat geçmişti ve gelmiştik.Burası...Burasının neresi olduğunu bilmiyordum.Küçük bir kulübe vardı tam benim yaşamak istediğim şekilde küçük bir tebessüm etmiştim.Taehyung yanıma gelerek hadi içeri geçelim dedi ve bende arkasından onu takip ettim.Böyle güzel bir yere Taehyungla böyle bir sebepten dolayı gelmek istemezdim.Daha güzel nedenlerle de gelebilirdik dimi? Ama bu seferlik öyle olmamıştı yapacak birşey yoktu.Yapabileceğim birşey de yoktu...Eve girdiğimizde yanan bir şömine ve güzel minik 2 li bir tane koltuk vardı.Ve bir yatak odası çift kişilik bir yatak vardı.Koltuğun ve şöminenin bulunduğu bölgede ise küçük bir mutfak vardı.Burası büyüleyiciydi...Taehyung yanımdaydı ve bende onunla bu eşsiz yerdeydim.Bu anı bir yandan unutmam bir yandan da hatırlamam gerekiyordu nasıl yapacaktım emin değildim."Jin asıl meseleye-"Lafını tamamlayamadan ona bir öpücük vermiştim.Gözleri koskocaman olmuştu.Ama bir yandan da mutlu olmuştu..."Taehyung sadece uyusak mı bugünlük? Hı" "Jin sadece konuşsaydık? Gerçekleri gerçekten önemsemiyor musun? Sana neler yaptığımı öğrenmek istemiyor musun? Kim Taehyungun gerçek yüzünü görmek istemiyor musun Jin?" Taehyung bunları çok çaresizce söylemişti...Dokunsam ağlayacak gibiydi.Ama şuan benimde gerçekleri dinleyesim yoktu."Taehyung, sen...Sen çok yorgun görünüyorsun.Bugün de gerçekleri öğrenmek istemiyorum Taehyung.Şuan bu güzel yeri neden kötü hatırlayayım ki.Sadece odamıza gidip uyuyalım hı? Olmaz mı?" "Olur jin, olur..." Sırtını sıvazlayıp beraber odaya doğru yol aldık.Odaya geçtiğimizde ikimizde tavanı izliyorduk saat gece yarısına gelmek üzereydi...Uykum vardı ama taehyungla bu kadar uzak durmak iyi olmayacaktı.O yüzden kafasını göğsüme koydum ve ikimizde güzel bir uykuya daldık...